Net 4 jaar jong, en van de ene op de andere dag heb je diabetes Type 1 voor het leven.
VINKEL –Je kan je er bijna geen voorstelling van maken. En toch is het in het gezin van Roel en Linda Ackermans uit Vinkel dagelijkse kost. Hoe naar en onvoorstelbaar het ook klinkt. “Het was echt zo. Anouk was zo gezond als een vis. Na een paar onrustige dagen, achteraf bezien dronk ze best veel, hoorde we onze huisarts zeggen. ‘Jullie dochter is heel erg ziek’. En voordat je het weet zit je in dat diabetes traject. Anouk heeft Type 1 Diabetes (T1D). Het is de meest erge vorm van diabetes”, zegt moeder Linda.
Het verhaal van Linda maakt grote indruk. Zeker wanneer ze uitleg geeft over het gebruik van insuline en alle toebehoren. “Vier uur zonder insuline is voor Anouk ondenkbaar. Ze wordt daarvan heel ziek, een dag zonder insuline kan coma en zelfs de dood tot gevolg hebben. Hoe bizar het ook klinkt. Ze heeft continue insuline nodig en bij elk eetmoment extra, tot wel twaalf keer per dag. Zelf ’s nachts moeten we daarvoor de wekker zetten” zegt Linda. Met haar zes levensjaren een positieve dame: “Weet je mama, diabetes is wel stom, maar ik mag snachts soms daardoor wel eten en dat mogen de andere kindjes niet”. Woorden die indruk maken, als je dat zo kan relativeren, op deze leeftijd. “Het negatieve.. positief maken”.
Help
Natuurlijk, er wordt wel onderzoek gedaan naar deze ellendige ziekte. Maar ook hier is het te weinig, mag het meer zijn. De stichting JDRF (een stichting opgezet door ouders die de ziekte niet kunnen en willen accepteren) huren zelf onderzoekers in die voor hun prachtig werk doen. Daar is geld, veel geld voor nodig. Vandaar dat ze drie acties per jaar organiseren. De sponsorloop op 17 juni is een van de acties.
Van Type 1 naar Type Geen
Anouk: “Ik wil zo graag een dagje zonder insuline mama”. De noodkreet van Anouk blijft hangen, het geeft je rillingen, kippenvel… Zeker wanneer je, je bedenkt dat dag in dag uit, jaar in en jaar uit.. die insuline je leven beheerst. Zes jaar oud nog maar.
“Lopen van type 1 naar type geen”. Dat is symbolische stelling. Op 17 juni gaat Anouk in Zeist met vele familieleden en vrienden 3 kilometer wandelen voor het goede doel. Geld inzamelen voor ‘haar’ doel is het streven van deze dappere dame. Vorig jaar heeft ze gezien hoe het moet. Er waren podiumplaatsen voor de grootste groep, het meest gedoneerde geld.. Ook opa Tiny was daarbij. “Volgend jaar sta jij op dat podium”, waren de woorden en belofte van opa.
Doneren
Vijftienhonderd euro is het streefbedrag. Ze zijn al een beetje op weg.. “we krijgen hele lieve donaties maar er komt zoveel meer bij kijken. Een bus voor alle supporters, bijvoorbeeld. We moeten hem tot nu helaas zelf bekostigen. Er is duidelijk een noodkreet die als een rode draad door het verhaal van Linda gaat. Help de stichting, help de diabetes de wereld uit, help onze Anouk… Ze zou het wel willen uitschreeuwen, de altijd en eeuwig bescheiden mama Linda..
Maar liefst 3600 prikjes in haar vinger, tot nu toe. Een snoepje, daar hoort ook weer insuline bij. Ook zo’n voorbeeld. Haar pompje was stuk… Het was een en al ellende. Het zijn zomaar wat voorbeelden, ze staan te lezen op haar website (https://www.jdrfwalk.nl/actie/anouk-ackermans/updates)
Daar ook kunt u doneren… Zonder veel poespas. Lees ook haar verhaal, haar noodkreet. “Mama, mag ik een dag zonder infuus, een dag zonder vinger prikken, een dag zonder hypo, een dag zonder hyper, een dag zonder in men billen te prikken, een dag zonder sensor. Mag dat mama?”.
Foto's:
