PrietJanPraat
Wij zijn het onze ‘tienertoer-dag’ gaan noemen. Een dagje op stap met de trein. Voor ons is het dan echt z’n tienertoerdagje.. Laat ik vooropstellen… Wij zijn geen openbaarvervoer reizigers. We gaan (bijna) nooit met de trein en zeker nooit met de bus. Maar de laatste jaren gaan we wel een of twee keer per jaar ‘treinen’.
De trein. We zien en horen hem dagelijks. Hij komt in een razende vaart door Geffen bijna langs ons huis. Met Luuk en Gijs en inmiddels ook met Fien heb ik heel vaak naar de trein staan zwaaien wanneer ze langs kwamen. Dat vonden ze prachtig, zeker wanneer de machinist wilde toeteren. “Kijk, de chauffeur heeft ons gezien”, zei ik dan. “Dat is een ‘maginist’ opa”, zei Luuk of Gijs dan. Mooi hè. Wanneer de ‘maginist’ maar wilde toeteren, dan was onze missie geslaagd. Nu ze ouder zijn hoeft dat getoeter allemaal niet meer zo.
Zaterdag jl. zijn wij dus gaan ‘tienertoeren’. Na overleg, want we hebben inmiddels al best veel steden gehad, zouden we Dordrecht met een bezoek gaan vereren. We hadden een dagkaart om te reizen waarheen we maar wilden. Via Tilburg en Breda lukte niet. Daar waren bussen ingezet. Stremming op het spoor, zouden dan toch weer die herfstbladeren ons parten gaan spelen… Dan maar via Geldermalsen, wel een stukkie om… Maar och… We hebben de tijd. Maar ook daar waren bussen ingezet, net zoals via Den Haag of Rotterdam… Hallo, met de bus, en wij wilde juist gaan treinen.
Goede raad was duur. Dordrecht werd van het lijstje geschrapt en er volgde een soort van crisisoverleg, in de trein. Wat nu. De conductrice was ons behulpzaam… “Amsterdam misschien, Haarlem of Den Haag dat is ook altijd mooi”, probeerde ze nog. Inmiddels kwam de trein ook nog eens stil te staan, ergens in the middle of nowhere. Ook dat nog. Buiten keken een aantal zwartbonte koeien ons met grote ogen aan of ze wilde zeggen: “Wat motte jullie hier”. Wij weten het ook niet, probeerde we met handgebaren aan die koebeesten te vertellen. Trouwens, dat weet dan niemand hé, zelfs de conductrice kon ons met de beste wil van de wereld niet vertellen waarom we zomaar ineens stil stonden… Raar toch. Treinen… het blijft, hoe dan ook, even wennen.
Het is uiteindelijk Utrecht geworden. Het bleek een zeer goede keuze. Wanneer je het station uitloopt komt de oliebollengeur van de markt je al tegen. Het is een drukte van belang en de binnenstad lonkt ons als het ware naar de vele gezellige terrasjes aan de gracht en de binnenstraatjes. Als twee blije pubers liepen we hand in hand de gezelligheid tegemoet. Onze ‘tienertoer’ was nu al geslaagd.