12 januari 2018

Perspektief

’t Velt nie mee um nò al die fistdaag wir in ’t gareel te komme; ik weet amper wa vur dag ’t is. Grif, ik moet in de krant keijke hoe wijd we al wir in ’t neij jaor zen. Ik wens ùllie allemòl nog wel ’n zalig neij jaor as ik da nog nie gedaon heb…, vurral veul gezondhèid, dan kùmt de rèst vanèiges. Op onzen aauwer begin ’t lijf alterande mankemènte te vertoone en mi d’n dag komme d’r dik meer bé. Krèmmig en gaauw muug zen de grótste klachte. D’r zen leeftijdgenote die haor en taand verlieze. ’t Is al hil wa as de hèrses nog werke wille.
Mi Tienen en Ante praote wèllie mi dees daag vort veul over zón sort zake en dan schùpt diejen Tinus gèire op: ‘Ikke as oud-marinier ben nog zó gezwak as ik weet nie wa.’ ‘Ja, ik weet ok nie wa,’ ruupt onze Klaas streijlijk trug. Mar Tien gi gewoon deur: ‘ons Ant schrobt en dwèilt nog as ’n jong meid, dus wij kunne d’r wir hèndig ’n jaor teegenòn!’ D’n onze knikt en zucht. Mar innins zi-t- ie: ‘as ’t fietsweer wordt, gòn we d’r wir mi onzen vierre tussenùit! Ge zult zien da we die jonglùi d’r dalijk nog gelijk ùittrappe as we wille!’ Zo strijdbaar ha’k onze Klaas nie verwaacht nò z’n gekreun en gekreemer van de lesten ted. De donker daag doen d’r gin goewd òn bé hum.
Nou waar ’t de leste week ok wèl kaoi weer geworre; ’t stùrmde en ’t reegende da’t zèkte. Toch din d’n onze èigewijs op z’n fietske nor Rósmòlle, want we stonne al volop in ’t rood en hij wó op de bank ons kiesje kaartspeulcènte in gòn leevere. ‘Hier in Ballekum kunde niks mer op da gebied,’ greens ie. Hij hi gelijk; da hier hil diejen bankservice opgerùimd is, lekt nerres op. ’t Waar de reis wèl wèrd geweest, want we stòn wir zwart.
Onze Klaas moet meer beweege van d’n dokter. Hij zit te lang aachter z’ne kompjoeter. Nò z’n leste wandeling dur de Kneijndebuskes greens ie da daor overal rèstante van vuurwèrk tusse de maste lage. Hij riep getèrgd: ‘da klèin stukske natuur kunne die klótzakke ok nog nie mi rust laote.’ Ik heb nèt zónne gloeienden heekel òn da gevorlijk geknal en geknètter as hij. Da d’r zóveul gèld de lucht in moet vliege is godgeklaagd. Wij doen daor noit òn mee. Nee, we ware heel vreedig same thuis gebleeve en han nor Youpe gekeeke en daornao nor Van Peel op d’n Bèls en dieje leste waar ons ’t beste bevalle. ’n Prachtverhaal. D’r wier d’n draak gestoke mi de burokrasie, d’n onzin van de versteedelijking en ‘t vliegverkeer. Mi de blunders van de ruilverkaveling wier humor bedreeve, worvan ge stil wiert. ’t Wier zó vrolijk gebrocht da ge d’r wèl mi moest laache.
Ik zin op ’t èind teege m’ne mins: ‘We moete d’r mar nie te veul over naodenke, want daor worde nie bleij van.’ Wèllie hen wijer mi èigegemakt appelsap geproost op 2018 en ik heb d’n Bòs hierbove efkes bedankt, umda we d’r bèij nog zen en ik heb onze Klaas ’s steevig vaast gevat, want we kunne mekare nie misse. Misschien is da wèl unne goeie raod vur alleman um da zoo te doen. Ja, nie mi onze Klaas natuurlijk, mar mi oewen èige mins of vrouw. Zóiets duu deugd en ’t kost niks.

Foto's:


0