De jaarwisseling, het nieuwe jaar. Je wenst elkaar alle goeds. Veel geluk natuurlijk, en wie weet, misschien komt die 30 miljoen van de staatsloterij wel jouw kant op. Helaas, maak je geen illusie… dat is altijd ergens anders. maar zeker nooit bij jou, je buurman of familie. De voorpret, het fantaseren over het feit dat je ineens dertig miljoen rijker bent is het enige wat die uitgegeven dertig euro je oplevert. Zelfs geen mini, terwijl er toch 250 werden verloot. “Helaas, ik zat er maar 5 nummers langs”, schreef iemand. “Ja klopt, ik ook.. en met mij heel Nederland”, bedenk ik me.
Herman Finkers gaf meer zekerheid tot genieten. Ook gekeken? Ik wel, ik heb er zelfs naar uitgekeken. Ik mag mezelf dan ook wel een fan van deze man noemen. Het was schitterend. Hij is een woordkunstenaar. Zijn woordspelingen, zelfspot en teksten zijn van een zo groot kaliber, onvoorstelbaar. Subliem, tenminste.. in mijn beleving
Hij maakte grappen over zijn nare periode van het ziek zijn. Je moet het maar kunnen. En dan op het laatst, een naakte vrouw: “Voor de kijkcijfers. Hij die het snappe… snappe het”, aldus Herman
Geffen Noord had een prachtige vuurwerkshow, middernacht. Mooi dat er liefhebbers zijn die hun goede geld daaraan uit willen geven. We hebben er echt van genoten, bedankt. En dan is het Nieuwjaar. Wij wensen elkaar, onder het genot van een heerlijke brunch met de traditionele rundertong, een goed Nieuwjaar. Daarna laten we de dag tot ons komen, heerlijk lui op de bank, nog een keertje proosten op het nieuwe jaar… er is circus op tv, kunstenaars zijn het, mooi man.
Een beetje volgens traditie, zeker bekeken vanuit de Katholieke begrippen, ga je pas na Driekoningen (Driekoningen is de herdenking op 6 januari dat de drie wijzen uit het oosten de ster zagen en op zoek gingen naar de pasgeborene) de Kerstspullen opruimen, toch? Bij ons echter, werkt dat niet zo.
“Zullen we morgenvroeg”, hoor ik mijn wederhelft jaarlijks zeggen als de eerste dag van het jaar nog maar voor driekwart voorbij is. “Neeje… Dat doe je pas na 6 januari men liefje, na het feest van de Driekoningen” is mijn, bij voorbaat, kansloze verweer. De Kerstuitstraling heeft hier het Driekoningenfeest nooit gehaald, ook dit jaar niet. Zaterdag 2 januari rond de klok van 11 uur was er geen groene tak, geen kerstbal of kerstlampje meer te bekennen binnen in huis. O ja, de kerstkaarten mochten nog wel even blijven staan, gelukkig.
De toch wel gezellig ogende Kerstsfeer is in dozen naar zolder verdwenen. De kerstboom is afgetuigd en de ballen met de haakjes liggen veilig opgeborgen in de doosjes. De kerststal is van zijn sneeuwvlokken ontdaan en Jozef, Maria en de Pasgeborene zijn, samen met de herders en de schaapjes weer in de oude kranten gewikkeld. Zelfs de kameel met de drie Wijzen uit het oosten hebben hun tocht naar het verre Bethlehem niet gehaald. Ze liggen met zen allen te rusten in een bananendoos op zolder. Dag mooie dagen, dag Jezus, dag Maria, dag Jozef, dag sfeer… tot een volgende Kerst.