GEFFEN – Voor de wielrenner is er de Tour de France. De mountainbikers hebben hun Cape Epic. Deze wedstrijd in Zuid-Afrika voor mountainbikers het ultieme qua belevering. De 1200 amateurs en professionals delen allen de mening dat “Cape Epic” de aller-moeilijkste en vooral zwaarste wedstrijd ter wereld is. John van de Wouw uit Geffen staat dit jaar, samen met Maikel Govaarts uit Drunen, voor de vierde keer aan de start van deze loodzware race in Zuid-Afrika.
door Jan van Ravenstein
“Je moet even geduld hebben. John staat nog onder de douche, hij is net terug van een trainingsrondje”, zegt zijn vrouw Hetty (34) bij binnenkomst. Niet veel later gaan we helemaal op in zijn komende avontuur. John nuttigt zijn avondeten in de vorm van een eigen bereide proteïne-eiwit shake. “Puur om het eiwit aan te vullen”, lacht hij. Hij is dagelijks volop, maar liefst 19 uur per week, in training voor deze ultieme rit. John mag met recht en respect een ‘bikkel’ worden genoemd. In 2009 kwam hij, samen met zijn buurman Danny Bens, als 26e over de streep. In 2010 eindigde hij met Bas van Dooren als 21e Overall en in 2015 als 10e in de Master Category. “Ik ben van beroep stukadoor. Van zes uur in de vroege morgen tot een uur of vijf is het bikkelen. Daarna pas, kan ik mijn dagelijkse trainingsrondjes gaan maken. Op zaterdag bijvoorbeeld maakt hij, met de groep ‘Berghem”, toch wel zo’n 170 tot 200 trainingskilometers. Dat, en het overige, kan nooit zonder de onvoorwaardelijke steun van mijn vrouw Hetty en onze kinderen, Amber en Lieke. Maar ook mijn schoonvader, mama Truus en papa Henk plus de oppas en de sponsoren, ze zijn in dit geheel onmisbaar”, zegt John.
Sporten
Al vanaf 5e jaar is John met de sport verbonden. Het begon, zoals zoveel leeftijdsgenootjes, met voetbal bij Nooit-Gedacht. Daarna kwam de eerst link met het latere mountainbiken, het fietscrossen. Met vader Henk als trouwe begeleider, trainer en fan, reed hij tot zijn 16e jaar in binnen- en buitenland, de kampioenschappen bij elkaar. Hij had talent. “Achteraf bezien had ik toen, in die periode, door moeten gaan met mountainbike.”, zegt hij. na een korte voetbalcarrière werd het echter motorcross. “Met dank aan ome Toon en John van den Berk”, lacht John. Het motorcrossen zat in zijn bloed, bleek al snel. En ook nu weer stond vader Henk aan de start en finish. “Ik bewonderde John van de Berk enorm. En ik was dan ook meteen overstag toen ik een motor kreeg aangeboden”, zegt hij. Tot ongeveer zijn 30e heeft hij bij de “Natte Zuiger’, de zogenaamde zwarte bond, de prijzen bijeen gereden.
Mountainbike
De straat waarin John woonachtig is wordt wel eens gekscherend “De Fietsstraat” genoemd. Huis voor huis, wonen er mountainbikers. Gerton, Johnny, Rob, Danny, Rob, Berry en hijzelf wonen allemaal in dit stukje straat. Het was Gerton Heesakkers die hem toentertijd ‘warm’ maakte om aan de slag te gaan met het ruigere fietswerk. “Dat moet jij eens gaan doen John”, aldus Gerton. Het vervolg is bekend. ‘Half werk’ komt bij deze 41-jarige Geffenaar niet voor. Niet in zijn beroep en ook niet in zijn hobby, welke dat ook moge zijn. Hij is ambitieus. Dat getuige vooral zijn prestaties in de loop der jaren. John: “2011 was een topjaar voor mij. Zes maal een eerste plaats en ik werd derde bij zowel de Nederlands Kampioenschappen als bij de Benelux Kampioenschap Wedstrijd. Plus vele 2e plaatsten. John is intussen in het mountainbike- fietswereldje een ‘Bekende Geffenaar’ geworden. Hij maakt zijn trainingskilometers met ‘bikers’ van naam, zoals Bas van Dooren, Geert Swinkels, Danny Bens, en zijn partner voor Cape Epic, Maikel Govaarts.
De komende trip in Zuid-Afrika is een zeer serieuze uitdaging. John gaat, zoals altijd, voor het ultieme. Carnaval vieren dit jaar was dit jaar uit den boze. “Het risico dat je dan een virus oploopt is zo groot, dat ik maar had besloten thuis te blijven en te gaan trainen”, aldus de crosser.
Zuid-Afrika
John is er klaar voor. “Twee van mijn allergrootste fans en tevens grootste sponsor, ome Toon en tante Wilma van het Osse bedrijf MasterBeton, gaan mee naar de race”. Diezelfde oom was ook dit jaar weer een soort van aanstichter betreffende zijn deelname aan de race. “Ge doet toch zeker mee, hé jonge”, zei hij uitdagend. “Probeer dan maar eens nee te zeggen”, lacht John. Maikel Govaarts fietst de race voor de eerste keer. “Ik fungeer vandaar een beetje al een soort sparringpartner. Door de trainingen kennen we elkaar intussen al door en door. Vaak gaat meedogenloos hard, soms roekeloos lijkend maar door de techniek is het onder controle. Dagelijks wordt er 90 tot 105 kilometer gefietst door de meest onherbergzame gebieden waar je 10 tot 11 uur tijd voor krijgt. Wij rijden hem in gemiddeld vijf uur. Er mag niet meer dan een minuut verschil tussen de koppels zijn, anders heb je een uur straftijd aan je broek. Er zijn heel veel bochten en hoogteverschillen met stenen en gravel op de weg. Zuid-Afrika is mooi. Jammer dat ik er tijdens de rit niks van mee krijg. Ik zie alleen de weg, het soms veel te smalle paadje en daarlangs de oneindig diepe afgrond. Dan heb je dus echt geen tijd om olifanten te kijken kan ik je vertellen”, zegt een lachende John van de Wouw. Omroep Brabant volgt de tocht met en zal hieraan ruime aandacht besteden.
www.cape-epic.com – https://www.facebook.com/Van-de-Haterd-Mountainbiketeam-654523921341065/?fref=ts
Foto's:
