GEFFEN – Wanneer je het de mannen hoort vertellen, klinkt het bijna als een raar fictief en een beetje met fantasie opgesmukt verhaal. “Maar ut is toch echt zo gegon, en nie anders. Krek zo es wij ut nou zeige”, zeggen Erik Schuurmans en Fons van Schijndel in hun onvervalst Geffens taaltje. Samen met nog drie vrienden hadden de Fons en Erik een kaartclubje met een goed gevulde kaartpot. De Geffense kunstkoeien werd in feite hun inspiratiebron in de zoektocht naar een goede besteding van hun kaartpot.
“Wij kaarten van ‘klok naar klok’. Wanneer de wintertijd ingaat en de klok dus wordt verzet, starten we. Wij rikken, en altijd met ons vaste clubje van vijf rasechte Geffenaren. Peter Kieboom, Anton Lepoutre, Peter Schuurmans, Fons van Schijndel en ikzelf”, zegt Erik Schuurmans. Ze moeten even rekenen, om tot de conclusie te komen dat ze inmiddels al meer dan 25 jaar hun wekelijkse kaartje leggen. “Toen hebben we ook besloten dat we de winst van elke kaarter in een centrale pot zouden stoppen. Later zouden we daar dan iet leuks mee gaan doen”, zegt Fons van Schijndel.
Veiling
De kunstkoeien van de Kunstkring werden, steeds nadat ze tijdens Effe noar Geffe waren geschilderd, geplaatst in de tuin van de Heegt. “De bewoners keken jaarlijks weer naar de nieuw beschilderde koeien. en voor de kinderen was het een leuk speel- en klimobject”, zegt Erik.
In 2007 werd door de Kunstkring besloten om de koeien, die hun beste tijd hadden gehad, ‘van de hand te doen’. Liefst op een ludieke manier en het mooist zou zijn dat het ook nog eens een mooie som geld op zou brengen om een nieuw kunstproject te kunnen opstarten. Het idee om de koeien te ‘verpatsen’ via een veiling op de zaterdagavond tijdens Effe noar Geffe kreeg steeds meer vorm. “Wij kregen daar lucht van en we hadden meteen het besef dat, wanneer ze verkocht zouden worden, ze bij de bejaarden van de Heegt uit het oog zouden verdwijnen.
“Ons plan was snel klaar. We zouden mee gaan bieden met de centjes uit onze kaartpot. En dan zouden we, wanneer wij als kaartclub officieel eigenaar zouden zijn van een koe, deze voorgoed terugplaatsen in de tuin van de Heegt. Missie geslaagd”, zeggen de mannen in koor. Het liep anders dan verwacht. De toenmalige veilingmeester kreeg veel bieders. De gemeente Geffen had, ook om een van de koeien te behouden voor de toekomst, een plan bedacht. “Helaas was hun potje groter dan dat van ons. Vandaar dat ons plan van aankoop mislukte. Zonder koe, maar wel met behoorlijk wat frustratie, moesten we weer op huis aan”, zegt Erik.
Kika
Maar het bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan. De mannen bleven zoeken naar een mooi doel voor hun gespaarde geld. Ook in 2007 werd in Heeswijk, bij café Stanserhorn van de familie Blommers, voor het eerst een 24- uurs Solexrace gereden met als grote doel, het sponsoren van Kika (Kinderkankerfonds). “Al snel kwam tijdens het kaarten de vraag of het niet leuk zou zijn om het nuttige met het aangename te verenigen”, aldus Erik. Het idee kreeg steeds meer vorm en ze zagen zich al racend, plat liggend op hun Solex, over het parcours scheuren. Door de heren werd actie ondernomen en van oud-Geffenaar Martien van der Doelen, die in Heeswijk woont is, werd een Solex geleend. De kaartpot had vanaf dat moment een nieuwe goededoelenbestemming. Dit jaar dragen de Geffense kaarters voor de zevende keer in successie hun kaartwinst via de race, over aan het Kinderkankerfonds.
Raceploeg
Maar liefst dertien Geffense ploegen rijden mee met de Solexrace. Dat is best uniek. Ieder onder hun eigen vaak ludiek klinkende naam: “De club van Licht en Donker, Pijn on men Ei-er en team den Bol”, zijn wat voorbeelden daarvan. De club van Erik en de Fons gaat door het leven als: Ut Lupt Zoals Ut Lupt. De raceploeg bestaat uit drie rijders en één monteur. “Onze kaartclub bestond echter uit vijf personen. We kregen van de organisatie dispensatie om ‘De Poet’ (Anton Lepoutre) te laten fungeren als Mental Coach. Probleem opgelost”, lacht de Fons. De eerste jaren van de Solexrace hadden iets speciaals. Het amateuristische van het begin leeft bij de mannen nog heel erg. Nu zijn er allemaal regels van wat wel en wat niet kan en mag. “Ze gaan zelfs met een endoscoop in de cilinder om te controleren of alles juist is. Wij repareerden onze cilinder nog met een klauwhamer en een beitel. Wij gon nog echt vur de schik”, lacht Eric.
24 uur racen
In de loop der jaren is er al 200.000 euro voor Kika ingezameld. ‘Ut lupt zoals ut Lupt’ heeft door middel van sponsorgelden haar steentje hieraan bijgedragen. “Iedereen mag ons sponsoren. Voor 25 euro geeft je ons het spreekwoordelijk zetje in de rug, maar nog veel belangrijker, je geeft de kinderen van Kika hoop op een nieuw leven”, zegt Erik. Ze raken beiden niet utgepraat. Over de vele trouwe Geffenaren die hun en de overige teams komen aanmoedigen, met in het bijzonder Hans Govers, een wel erg trouwe fan.
De voorgenomen aankoop van de kunstkoe was een mooie geste van de heren. Maar het gevonden alternatief, Kika en Racen, geeft de mannen een voldoening die ze met hun enthousiasme volledig uitstralen.
Foto: v.l.n.r. De Fons, De Poet, Peter K. Erik en Peter S.
Foto's:
