BERLICUM – Ze deden voor het eerst mee aan een Nederlands kampioenschap en grepen meteen de titel. De Berlicumse Wilma Scholl en haar Mechelse herder Indy werden op 3 september in het Eindhovense Jan Louwersstadion de winnaars in de categorie A. “Het was tot op het laatste moment spannend, want de tussenstanden worden niet bekend gemaakt. Maar ik wist wel dat ik niet veel had laten liggen”, aldus Wilma. Haar eindscore van 652 betekende bovendien een record voor een dergelijke titelstrijd van de KNPV speur- en reddingshonden.
Wie denkt aan hondensport, denkt al gauw aan mannen in dikke pakken, die worden achtervolgd en staande gehouden door een dreigende hond. Maar er is nog een categorie: het speurwerk. Hier moeten honden een spoor volgen, iemand in een hoeveelheid puin opsporen, voorwerpen vinden op een vlakte en uit een aantal buisjes het juiste, door een ‘verdachte’ vastgehouden exemplaar vinden. En dat is precies wat Wilma en haar man Eric met hun herders doen. De twee zijn lid van De Trouwe Helper in Eerde.
Eric was de eerste die aan de sport begon. Hij verkocht elf jaar geleden camping De Hooghe Heide, zocht nieuwe bezigheden en ging paardrijden. Als ruiter kwam hij voorbij het trainingsveld van de plaatselijke politiehondenvereniging. Op een actieve manier met een hond bezig zijn, dat leek hem wel wat. Hun toenmalige hond, een Zuidafrikaanse erfhond die zich vooral bezig hield met in de zon liggen, was daar niet helemaal het ideale dier voor. Dus ging hij op zoek naar een meer geschikt type en hij kwam uit bij een Mechelse herder, Beau. “Beau is niet zo’n hard dier, maar een met een enorme drive voor zoeken en apporteren. Ze doet alles voor een balletje.” Met deze hond ging hij aan de slag. Maar al snel bleek het traditionele politiehondenwereldje niet helemaal wat Eric zocht. Speurhond, dat had misschien een minder ruig imago, maar lag hem meer.
Beau is een teefje en het Berlicumse stel besloot ermee te fokken. Het eerste nest werd na zeven weken uitgebreid getest en het beste dier, Indy, hield het koppel zelf. Maar omdat het lastig is twee honden volledig te trainen, liet Wilma zich overhalen om deze hond te gaan geleiden. “Eerst dacht ik dat ik het niet kon. Maar ik vind het echt leuk en het resultaat mag er ook zijn.”
Een hond goed opleiden is een samenspel tussen hond en geleider. “Ik stond eens naast onze gedreven instructeur Ad Verstijnen, toen Beau iets verkeerds deed en ik haar uitschold. Waarop Ad me aankeek en zei: er zijn geen slechte honden, er zijn alleen slechte geleiders.” Eric, en in zijn navolging Wilma, houden dat sindsdien altijd voor ogen. Probeer zaken te bekijken vanuit de hond. “Als die niet begrijpt wat je bedoelt, kan het nooit goed gaan. Werk daarom altijd in kleine stapjes”, is een van de tips van het stel.
Eric noemt een voorbeeld van het gepuzzel dat daarbij komt kijken. “Een simpele, eerste oefening voor het onderdeel sorteren is het uit vijf buisjes zoeken en apporteren van dat ene dat door een mens is aangeraakt. Het lukte Beau maar niet, ze draaide steeds onrustig rondjes. Tot ik uit het zicht ging staan. Toen deed ze het perfect. Kennelijk was het mijn schuld.” Later kwam Eric erachter dat het alleen niet lukt als hij zijn handen op de rug houdt. “Kennelijk heb ik haar in die houding ooit een uitbrander gegeven waar ze slechte herinneringen aan heeft”, aldus Eric. Per ongeluk, want de filosofie is van het Berlicums stel is juist dat je honden dingen aan moet leren door ze te belonen, niet door straffen. “Het moet ook leuk blijven”, vindt Wilma.
Voeg bij die deskundigheid binnen de club het feit dat de Scholls bij zowel een boer in de omgeving als in het puin bij een transportbedrijf in Vinkel mogen oefenen, en je hebt de voorwaarden om een speurhond succesvol op te kunnen leiden.
Voor een mens is een wedstrijd als het NK spannend. Wilma wist dat het belangrijk was. Maar denkt ze dat Indy dat ook doorhad? “Ze moest om half zes opstaan, veel vroeger dan normaal. Dan kom je in een stadion met veel mensen. Het is allemaal anders dan anders en dat moet Indy merken. Sommige honden worden in dergelijke situaties snel afgeleid en verliezen hun focus. Indy heeft daar gelukkig geen last van.”
Nu ze Nederlands Kampioen is, rest de vraag wat Wilma nog met Indy wil bereiken. “In de eerste plaats wil ik in alle disciplines het B-certificaat halen. Dat heb ik nu alleen voor vlakte, we moeten nog puin, sorteren en speuren”, vertelt ze. Wedstrijden voor zulke hoog opgeleide honden zijn er nauwelijks, onder meer omdat de meeste een ‘professionele’ carrière krijgen bij bijvoorbeeld de politie. Indy verkopen is echter niet aan de orde. “Maar je moet haar wel bezig houden. Mogelijk kunnen we haar dan inzetten bij zoekingen binnen Nederland, bijvoorbeeld in geval van vermissingen. Die zijn er meer dan je zou denken. Bovendien wordt er binnenkort mogelijk een zoekhondengroep gevormd in Brabant en daar kunnen we ons bij aansluiten.”
Indy en Wilma waren overigens niet de enige succesvolle deelnemers van De Trouwe Helper. Frank Groenendaal viel met een derde plek eveneens in de prijzen. Met, heel toepasselijk een ander soort Belgische herder: een Groenendaler met de naam Wolf.
‘Er zijn geen slechte honden, alleen slechte geleiders’
Foto's:
