13 maart 2018

Toon Konings wint Willem Ivenprijs, maar mist uitreiking

HEESWIJK-DINTHER – Toon Konings uit Heeswijk-Dinther schrijft al vele jaren columns, verhalen en gedichten in zijn moerstaal, het Brabants dialect. Een tongval die, volgens de schrijver, hendig is en lekker proat ôk. Dat hij met zijn bijdrage aan het Brabantse Boekenweekboek de de Willem Ivenprijs zou winnen, kwam geen seconde bij hem op. Braaf noteerde hij de verkeerde datum in zijn agenda en terwijl hij in een volle zaal uitgeroepen werd tot winnaar, was Toon doende met andere dingen. Intussen is hij wél bij de les, is het beeldje aan hem overhandigd en laat Toon weten, zeer vereerd te zijn met zijn prijs.

Door Wendy van Lijssel

Bij het ontstaan van maandblad De HaDeejer begon Toon Konings met het schrijven van columns in zijn moerstaal, het Brabants dialect. Een tongval die hem het meest eigen is en die wat hem betreft ‘hendig is en lekker proat’. Het schrijven ervan is echter, zo meldt hij lachend ‘eigenlijk gin doen’. Hij legt uit: “Iedereen heeft zijn eigen interpretatie over hoe een woord ‘plat’ geschreven moet worden en verder verschillen de nuances in uitspraak al op relatief korte afstand. Veghels is geen Ujes en Skéndels gin Ballekums. Het Heziks skilt zellefs al van t Dinthers. Bij elk verhaaltje of gedicht is het weer een uitdaging. Het is dus moeilijker schrijven dan gewoon Nederlands want daar zijn regels voor. Er is voor het dialect wel een voorkeurspelling, maar ik ben te eigenwijs om me daarin te verdiepen.”, aldus Toon.

Naast een maandelijkse column schrijft Toon ook voor andere tijdschriften of gelegenheden zoals de Brabantse dialectendag, de Brabantse kerstgedichtenwedstrijd, carnavalskrant, Brabantse (verhalen)middag én al vele jaren schrijft hij iets voor het Brabantse Boekenweekboek. Een jaarlijks verschijnend boek dat gevuld is met verhalen van dialectschrijvers uit Noord-Brabant geënt op het landelijke thema. Dit jaar was dat natuur. Doelstelling van het Boekenweekboek is aandacht te genereren voor de dialecten en de schoonheid ervan. Het beste verhaal wordt beloond met de Willem Ivenprijs. Dat was een bekende dialectschrijver en verteller.

Nadat hij eerder jaarlijks zijn steentje bijdroeg, lukte het hem de laatste jaren niet om tijdig een verhaal in te zenden. Op aandringen van anderen, ging Toon er dit jaar weer eens goed voor zitten en schreef hij ‘Van Nature’. “Ik werd geïnspireerd door een krantenartikel dat verhaalde over een vrouw die een boek geschreven had over introvert zijn. Dat verhaal zoemde in mijn hoofd en vormde later de basis voor mijn epistel. De rest ontstaat schrijvende”, blikt Toon terug.

55 inzendingen

Terwijl hij bij eerdere inzendingen wel eens bedacht dat het mooi zou zijn de prijs te winnen, was hij daar dit jaar geen minuut mee bezig. “Ik vond het wel weer leuk om een bijdrage te leveren. Ik was niet de enige, want er waren maar liefst 55 inzendingen met echt prachtige verhalen. Ik was uitgenodigd om mijn verhaal voor te dragen en had dat ook toegezegd. Ik verheugde me want ik vond het ook leuk om andere schrijvers te gaan ontmoeten. Gezellig wittewel”, aldus Toon.

Met een verkeerde datum in zijn agenda was Toon op den dag des heren echter met hele andere zaken bezig. Nadat hij die dag nog bericht kreeg de totaal afwezige winnaar te zijn, kreeg hij wel effe een ander tintje. “Ik vond het echt niet leuk. Ik zag het al voor me. Een hele zaal vol mensen, een podium met prominenten en ginne Toon. Ik kan het echter niet meer terugdraaien. Ik heb mijn excuses aangeboden aan iedereen”, aldus Toon om nog toe te voegen: “Je moet écht een goed verhaal hebben wil je die prijs winnen. Ik ben er dan ook hartstikke trots op ‘da Toontje Kunnings tog mar mooi dieje prijs hé gewonne‘.”

Foto's:


0