Een geheel onverwacht tekort voor de restauratie van de kerk
GEFFEN –De toren staat ‘stevig’ in de steigers. Robuust ingepakt reikt hij, letterlijk en figuurlijk, ver boven het Geffense maaiveld uit. “De restauratie van de spits en de galmgaten loopt volgens plan. Ook de financiering daarvan is compleet afgedekt. Niks mis mee en we zitten daarmee mooi op schema. De aanwezige steigers gaven ons mooi de gelegenheid om onze toren nader te inspecteren. Wij schrokken enorm van onze bevindingen”, aldus voorzitter Harry Peters.
Door Jan van Ravenstein
De woorden, “dit is de allerlaatste klus aan de kerk en dan zijn we voor de komende eeuw klaar met bouwen en restaureren”, die de voorzitter sprak bij de ontvangst van de laatste donatie van de Provincie waren nog niet koud of de eerste restauratiezorgen dienden zich alweer aan. “Het is een oud gebouw, dan blijf je bezig”, zegt Harry met een diepe zucht. En ze waren zo blij, trots en verheugd met de immens grote donatie. De torenspits, inclusief de met goudblad beklede windhaan, en zelfs de galmgaten, konden worden gerestaureerd. Inmiddels staat de kerk al een aantal weken in de steigers. De contouren van de spits zijn inmiddels weer zichtbaar en de overige werkzaamheden zijn in volle gang. Gelijk met de restauratie werden de wijzerplaten van de klok schoongemaakt en waar nodig vakkundig bijgewerkt. Alles liep van een leien dakje, totdat.
Inspectie
Tijdens de restauratie, met dank aan de steigers, hebben wij met onze bouwcommissie en de aannemer controles gedaan. Puur op de gesteldheid van de bouw, zowel buiten als binnen. “Ligt het dan aan het bouwkundig Bouwbureau van het Bisdom of moeten we met ons vingertje wijzen naar de Monumentenwacht die steeds maar weer de nodige inspecties uitvoeren, van hetgeen wij zagen. Het zijn tenslotte toch de specialisten, niet dan?”. De bevindingen van de bouwcommissie brachten de euforie, die er binnen het team zeer zeker was, tot een behoorlijk nulpunt. “Vooral het voeg- en metselwerk rondom de galmgaten was erbarmelijk slecht. Maar ook binnen bij de klokkentoren zijn balken, nadat we een soort van zoldertje hadden weggehaald, tevoorschijn gekomen die gewoon helemaal zijn verrot. Ankers, waarop de vloer in feite rust, zijn door vochtwerking, wat heel langzaam is binnen sijpelde, compleet verroest. Er was werk aan de winkel, en niet zo’n beetje ook”, waren zijn de toch wel enigszins teleurstellende woorden van Harry Peters. “We dachten dat we na deze klus klaar waren, helaas”.
Kloostermoppen
Wikipedia: “Kloostermoppen, ook wel kloosterstenen of monniksstenen genoemd, zijn middeleeuwse bakstenen. Ze waren veel groter dan de huidige bakstenen en werden vooral gebruikt in kloosters, kerken en kastelen”, einde citaat. De Maria Magdalena Kerk is gebouwd met deze kloostermoppen. En juist deze steen geeft mede het, best dure, restauratieprobleem. “De vooral poreuze steen moet er voorzichtig worden uit gehakt. De nieuw te plaatsen kloostermoppen moeten worden gebakken en weer worden teruggeplaatst. Het is voorzichtigheid geboden, mede om het feit dat de te verwijderen kloostermoppen allemaal ruim 500 tot 700 jaar oud zijn. Ook de voegen krijgen een speciale behandeling. Een bijzonder specialistisch werkje, puur op basis van handwerk. Mooi meegenomen aan dit gehele project is dat het een zogenaamde ‘leerlingenbouwplaats’ wordt waar jonge toekomstige vaklieden hun opleiding compleet mogen maken.
Klokkentoren
“De volgende grote deceptie in ons onderzoek kwamen we tegen in en om de klokkentoren. Nadat we een soort van zoldertje weg hadden gehaald zagen we nog meer ‘ellende’. Ankers, verstopt in de muur en balken, die los zaten door roestvorming. Twee vloeren die daardoor los lagen. Balken die schreeuwen om onderhoud. Deze moeten ex- en intern met epoxyhars worden behandeld. De steigers staan er. De klus, zowel binnen als buiten, zou moeiteloos in het geheel kunnen worden meegenomen. De vraag was alleen. Wie gaat dat betalen? Meerwerk zit helaas niet in een subsidiepot. En is er is toch wel zo’n honderdduizend euro nodig om alles, buiten en binnen, up to date te maken”, zegt de voorzitter met wel een hele diepe zucht.
Denktank
Gerrit van den Helm, lid van het Parochiebestuur, formeerde een zogenaamde ‘denktank’. “Samen, onder het genot van een kopje koffie en een appelflap, brainstormen over de ontstane financiële problematiek. De begroting klopte niet meer. Honderdduizend euro was er nodig, dat is toch wel 30% van het geheel. Het in te zamelen bedrag werd al vrij snel teruggebracht naar iets minder dan de helft. Toch nog wel 40 duizend euro en dat bedrag zou dan met ludieke acties moeten worden binnengebracht was de mening van de denktank. Geen rechtstreeks benadering meer naar de parochianen, die hebben al meer dan genoeg bijgedragen”, aldus Gerrit. De eerste bijeenkomsten zitten er inmiddels op en ook de eerst creatieve ideetjes hebben het daglicht al gezien. Medio september komen ze naar buiten met hun plannen, wanneer een aantal elementen meer vorm hebben gekregen. “De ontbrekende 60 duizend euro moeten komen uit ‘eigen middelen’. We hebben daar nog wel een paar mogelijkheden, maar ook die raken heel langzaam op. Je kan het maar eenmaal uitgeven”, zegt Harry zorgelijk.
Foto’s: Ferry Verhoeven
Voor een snelle weergave naar beneden scrollen
39322,39323,39324,39325,39328,39329,39330,39331
Foto's:
