Ritme

Terwijl er een hoop moeders zijn, van wie de zomervakantie eindeloos mag duren, ben ik er hier thuis helemaal klaar mee. En het mooie is: de kinderen ook.

Het was leuk hoor, bij vlagen zelfs heerlijk, maar vier weken zonder ritme is een ramp voor ons gezin. Omdat niets moest, niets hoefde en zelfs eigenlijk alles wel kon, deden we dat ook. Dus natuurlijk hielden we een slaapfeestje met matrassen beneden. Natuurlijk gingen we knutselen met eierdozen. Natuurlijk mochten ze na het eten nog best een tijd in het zwembadje spelen. En natuurlijk waren ze ’s morgens gewoon vroeg wakker.

Net als hun ouders, veranderen onze kinderen in psychopaten als ze te weinig slaap krijgen. Een snauw naar een zus is dan niet meer genoeg, nee, er moet dan ook een duw aan te pas komen. Zo maar in het wilde weg even gillen, wil ook wel eens helpen. Ja, ook in Nuland hoorden ze dat we terug waren van vakantie.

Vooral de Prinses op de Erwt functioneert nog maar nauwelijks als de kringen op haar knieën hangen. Het liefste sluit ze zich dan de hele dag af met haar tablet, maar ja, dat is ook weer zoiets. Niet dat ik in de vakantie de behoefte voel om nog op te voeden, maar het is anders ook weer zo lastig ze erna weer in het gareel te krijgen.

Na één week thuis vooral niets doen, dacht ik: wie weet gaat het beter als we ergens heen gaan. Naar Artis bijvoorbeeld. Samen met een andere moeder en nog vier kinderen. En om de dag nóg leuker te maken, gingen we met de trein en de tram. Want dat was best spannend en zou het plezier alleen maar verhogen.

Nou, serieus, ik ga liever mee op schoolreisje. De oudste en de middelste zaten elkaar die dag sowieso in de weg. Dat heb je dan blijkbaar. Dan hebben ze elkaars adem te vaak ingeademd ofzo en dan hoeft er maar één klein ding te gebeuren en het is hommeles. Dus toen ze elkaar op een klimrek aan het slaan waren en zelfs de stem van de andere moeder niet meer hielp, dacht ik: en nu bel ik mijn moeder.

Hoeveel ze er wilde hebben. En of het zo snel mogelijk kon. Vanaf het terras bij de speeltuin, regelde ik alvast dat er een dag later twee kinderen bij oma gingen slapen. Fout! Want de middelste wilde alléén bij oma slapen. En de jongste wilde eigenlijk bij mama blijven. En de oudste werd vervolgens witheet, omdat zíj er weer op gerekend had een dagje alleen met papa en mama te zijn. Je zou van minder gebak gaan eten.

Al met al werd het toch nog best een leuk weekend. Het laatste weekend voor een nieuwe week met een ritme. De Brokkenpiloot ging naar oma en werd tot op het bot verwend. De Prinses mocht met mij naar de stad om nieuwe gymschoenen en spijkerbroeken te kopen. En de jongste ging met papa mee naar de andere oma. ’s Avonds vond ik er twee bij elkaar in bed. Ze hadden elkaar toch wel gemist.

En toch, en toch, toen ik vanochtend brood stond te smeren en we ondanks het vroeg opstaan, bijna te laat kwamen, dacht ik: de goden zij gedankt voor de Kindervakantieweek. Ik help met alle liefde mee, zolang mijn dochters elkaar maar even niet hoeven zien. En vanavond zijn ze hopelijk doodmoe.

Groetjes Kleine Ven