09 november 2018

Vur wandelleezers

Onze Klaas ha vurgende week unne goeien dag. Wa wil ’t geval? Hij hi same mi wa vriende ’n wandelbuukske gemakt over de Bossche konneksies in ’t wèrk van A.F.Th. van der Heijden. D’r stòn citate in die te maken hebbe mi de stad wor z’n moeder is geborre. En da’s netuurlijk heel bizunder, want we hen ’t hier wel over de bekendste schreijver van hil ’t laand. Hij hi alle prijze al binne gehòld. ’t Wandelprojekt is gin klèinighèid en d’n onzen is daor vergimmes lang en grondig mi beezig geweest. Ik ben d’r wel bleij mi, want hij hi al de boeke van zenne favoriete schreijver wir dur moete nimme um passaazjes te veijne die gongen over de moederstad van de veulgelauwerden auteur. A.F.Th. oftewel Adri is unnen Brabander mar hij wónt al ’n hil weijl mi z’n mooi vrouwke Mirjam, in Amsterdam.
Ik en Adri hen al zón dèrtig jaor lang brieve nor mekare geschreeve; ikke in ’t Brabants (da pròt hèndiger) en hij in ’t Neederlands. Adri schreijft nog gewoon mi de pèn en z’n handschrift is zó schón da’k ’r alle kirres opnijt van geniet.
Van der Heijden vond ’t bizunder da onze Klaas mi zen kammereuj, d’n aachtergrond van hullie moeder hi ùitgezocht en hij waar bleij da d’r zóveul intressante dinger vur d’n dag gekomme ware.
’t Wandelboek sti vol schón aauw femiliefoto’s die Adri vur dees geleegenighèid ha ùitgelind en ok mooi aauw opnames van verdweene gebaauwe ùit ’t archief stòn d’r in en neij Bossche foto’s van Henk Janssen. Eigelijk geuget over twee te loope driehoeke van bèij zón drie kielemeeter. Ge komt langs alterande plèkskes die vurral in de boeke ùit de serie ‘De tandeloze tijd’ veurkomme zoowas die waren in de jorre zeuventig.
Bé Boekhandel Heinen wier d’n doop gevierd. Da waar grif ’n fistelijk gebeure!
Vur Adri’s en z’n Mirjam stonne d’r unnen Bosschen bol van Jan de Groot en ’n tas koffie klaor. (Adri noemt da in een van z’n boeke ’t lèkkerste gebakje van gelijk.)
D’r ware veul minse verzocht die kosse geniete van unnen borrel, ’n glas sap of nèt wa ze gèires wón drinke.
’t Volk waar mausstil bé ’t verhaal van menne mins en de gistige toespraak van Cees Slegers. Alles verliep strak volges plan. Onze Klaas waar in z’n illemènt; hij moeg ’t uurste eksemplaar òn d’n dur hum zó bewonderde schreijver geeve. Die waar heel goewd te spreeken over ’t èindrizzeltaat; da koste ècht zien en heure. ’t Waar prachtig um da ammòl van zó dichtbé mee te meuge make.
D’r is ok nog unnen app van dees wandelboek gemakt en daorbé is d’n hille wandeltekst mi citaat en al professioneel ingesproke dur nasjonale nieuwsleezer Dorald Megens. Mar daor weet ik as digibeet wijer niks af.
D’r waar unnne kwak fotovolk van krant en radio. D’r moes op ’t lest ’n foto gemakt worre van de medewerkers òn ’t projekt. Ze stonne mi z’n zesse te blinke as baggekuntjes. Henk Janssen, Jos Swanenberg, Cees Slegers, Jac Biemans, Riny Boeijen en d’n onze!
Ik gonk ’r gruts op da de prizzentasie al zón suukses waar. ’t Is werkelijk ’n heel mooi ùitgaaf geworre en die zal zoo ùitverkocht zen, mèin ik.
In de stroomende reegen dinne we mi d’n harde kèrn nog efkes nor ’t Pantuffelke um d’r inne te vatte. Ik kos ’t nie laote um Mirjams te bestuite. ‘Vrouwke,’ zin ik, ‘wa hedde toch schón kumkes op de kaast!’ Da moes ik wel ùitlegge.

Foto's:


0