Het is maar een gevoel. Maar dit keer het lijkt allemaal een beetje anders dan anders, de jaarwisseling, en dan met name het nieuwe komende nieuwe jaar. De vooruitzichten worden door de regering als bijzonder positief benoemd. Het gevoel geeft aan dat het misschien wel eens een leugentje om bestwil zou kunnen zijn. Cijfers geven aan dat de veelgehoorde kreet “we gaan er allemaal op vooruit” van Prinsjesdag wel eens een fabeltje zou kunnen zijn.
“De armoede schrijnend is”, lees ik. De voedselbanken kunnen het werk niet aan en we hebben nog nooit zoveel armoe gekend. Mocht het bericht op waarheid berusten is het, anno 2018, wel schrijnend.
Met de jaarwisseling kijk je ook terug. We doen het allemaal toch, zo werkt dat nu eenmaal. Wanneer mijn eega en ik de spotjes met het thema ‘stoppen met roken’ op tv voorbij zien komen, kijken we elkaar met een soort van trots aan. Zes jaar zijn we inmiddels van die verslaving verlost. Zes jaar, wie had dat ooit gedacht. Heerlijk
De leuke dingen, maar ook de minder leuke gebeurtenissen die eigenlijk helemaal niet hadden mogen gebeuren, komen voorbij. En ook dit jaar waren ze er weer, hele vreselijk verdrietige gebeurtenissen.
Het treinongeval in Oss, het staat nog helder op je netvlies. Ik kom nog best vaak langs die bewuste spoorwegovergang. En steeds weer geeft het me rillingen met kippenvel op mijn armen. Hier was het, bedenk ik me dan. Steeds maar weer denk je dan terug aan die ochtend, je hoort de angstaanjagende sirenes, de onthutsende berichten op radio en tv die tot je komen
Hoe zal het met de ouders zijn en met het meisje dat de bewuste Stint bestuurde. Hoe verwerk je zoiets en is het wel te verwerken. Je kan je daar, met de beste wil van de wereld, geen voorstelling van maken. Tenminste, ikke niet.
Wij moesten dit jaar, ook in de privésfeer, afscheid nemen van hele dierbare (jonge) mensen. Oorzaak. Kanker. Wat een ellende en verdriet geeft die vreselijke ziekte.
Hebben we dan niks positiefs in ons haastige wereldje… Jawel, natuurlijk wel. Na wat omzwervingen zijn we gesetteld in een van de mooiste straatjes van Heesch. Omgeven door lieve buren. We voelen ons echte bofkonten. We zijn nog druk met oppassen op onze ‘mannen en meiden’. Wat een geluk dat je dat mag en vooral, dat je dat nog steeds kan doen. Het draagt zorg voor een jong gevoel.
We gaan richting het nieuwe jaar, met nieuw geluk, liefde en vooral gezondheid. Ik wens u allen bijzonder fijne feestdagen en een fantastisch 2019.
Foto's:
