15 januari 2019

JOHN VAN DEN HEUVEL: ZORG SPECIALIST, ENTERTAINER EN ULTIEM FAMILIEMENS

IN DE BIECHTSTOEL:

GEFFEN – Op het visitekaartje van de 34- jarige John van den Heuvel uit Geffen komen tal van veelzijdige bezigheden voor. John is van alle markten thuis. Met grote liefde en verantwoordelijkheid beoefent hij zijn taak als zorgspecialist uit. Daarnaast is hij uitvaartverzorger, fotograaf, excellente tonproater, pseudo dirigent en entertainer. Samen met ‘zijn’ Raymon voelt hij zich in Geffen, na een lange periode Almere, weer heerlijk thuis, omgeven door zijn familie. “Ik ben nu eenmaal een familiemens. Heerlijk dicht bij mijn oma, mijn ouders, vrienden, knuffelneefje- en nichtje”, lacht hij. “De Biechtstoel? Natuurlijk wil ik in de biechtstoel, ik heb het alleen zo retedruk met van alles en nog wat. Een half uurtje, dat moet kunnen”, zegt hij. Twee heerlijke koppen koffie en ruim anderhalf uur later ga ik weer huiswaarts.

Door Jan van Ravenstein

Geloof je?

Je gelooft het of niet, ik ben zelfs misdienaar geweest. Katholiek ja. Tot en met de periode van pastoor Pieter Scheepers. “Da waar unne goeie vent, ik had met hem ook een heel goed contact”. Toen hij hier wegging, ben ik afgehaakt. Het geloven in de mens in het algemeen staat meer op mijn ‘doe’ lijstje. Ik geloof dat iedereen vanuit de basis een goed mens is. Prestatiedrang en het materiële vormt een mens wel eens anders dan hij of zij eigenlijk wil. En dan kan het wel eens heel eng worden.

Wat is een goede eigenschap van jou?

Ik denk wel dat ik een ‘positivo’ genoemd mag worden. Het verdriet en pijn iets of wat proberen te verzachten met wat gepaste humor. Het werkt bij mij en mijn omgeving bijna altijd. Het haalt het beladende van de situatie er vanaf. Maar let wel. Vanuit mijn werk als uitvaartverzorger weet ik maar al te goed dat die vlieger van ‘humor’ niet altijd op gaat. Vaak is dan een luisterend oor duizend maal belangrijker.

Wat is je grootste zonde?

Zonder twijfel mijn impulsiviteit. Het is maar goed dat Raymon hier in huis is, anders stond de hele tent vol met impuls aankopen. Als ik iets denk nodig te hebben dat heb ik het liever gister in huis dan vandaag. Een webwinkel is niks voor mij, dat gaat voor mij veel te langzaam. Hallo, dan moet je een dag wachten. Niks voor mij. Ik stap in de auto en ga het halen, geen discussie daarover.

Wat koester je het meest?

De hele familie, echt.. de hele bubs. Ons pap en man en ons oma niet te vergeten. Laatst is oma Zus 85 jaar geworden. Toen zij we met zijn allen wezen ‘Eftelingen’ met, een weekje eerder, een knal feest in zaal ’t Haasje. Prachtig man. En dan de twee kids van mijn broer, ja dat is genieten. Ook Remon heeft nu een zo’n klein hummelke van zijn zus. Dat allemaal, van jong naar oud, geeft je zoveel geluk. En dan ons oma. Ik breng haar wel eens een ‘bekske’ soep. “Kom jonge, dan maak ik vur jou efkus wa griesmeelpap”, zegt ze dan. Is dat niet mooi, zo’n oma. Die moest toch eeuwig kunnen blijven leven.

Waar kun je heimelijk van genieten?

Best van veel. “Maar heimelijk, dat is, op zen Geffes gezegd toch meer ‘stiekem’ ergens van genieten”. Jawel, dat kan ik wel. Met de Roap bijvoorbeeld. Wanneer ik dan in de ton op het podium sta en ik voel dat ik het publiek in mijn greep heb. Ja dan ben ik als een aap met zeven staarten, zo trots. Dat geniet ik stiekem, heel veul zelfs. O ja, en laatst met Maestro in de Koppellinck, het dirigeren, waar ik aan mee mocht doen. Daar heb ik heimelijk, groots, stiekem, heel veul, uitbundig en ontzettend trots van genoten.

Wat stuit je het meest tegen de borst?

O jee. Heb je even? Het elkaar steeds minder gunnen. Het pronken. De ‘heb’ van velen. “Ikke, ikke en de rest kan stikke”. De mens wil steeds meer en groter, en meer en groter en groter. Het gemene van Social Media. Een handig communicatief medium wat aan de andere kant ook weer heel dodelijk kan zijn. Eén verkeerd woord, en het is voor eeuwig gedaan met je goed bedoelde berichtjes of foto. Het maakt me soms wel eens bang. En wat denk je van de tolerantie die er volgens sommigen geleerden zou zijn. In Nederland kan alles, hoor je wel eens. Ja, aan men hoela…

Van wie kun je nog wat leren?

Ontegenzeggelijk van Raymon, mijn vriend. Die heeft de rust die ik zo te kort kom. Hij remt me af, wanneer ik weer eens te snel ga. Hij brengt rust in ons fijne huis. Ik ben nu eenmaal een emotioneel mens, ik reageer anders op iets wat op mijn pad komt. Bij een ruzie, onenigheid of spanningen slaap ik slecht. Ik trek me dat aan en het blijft door mijn kop malen. Raymon maant me dan tot rust, en als dat iemand nodig heeft, ben ik het wel. Het geeft me bovendien een veilig gevoel.

Achter welk deurtje zou je nog wel eens een kijkje willen nemen?

Bij Máxima Zorreguieta, onze Koningin. Bij haar zou ik wel eens een dag een muisje willen zijn. Echt, dat meen ik. Ik zou wel eens willen weten hoe ze alles heeft ingericht, heeft ze tuis ook gewoon een joggingbroek aan. Ligt er rommel in huis, wie zet de vuilnisbak buiten. Ligt ze ook languit op de bank en vloekt ze wel eens. Wie doet de was, wie kookt er, en wie wast er af als de vaatwasser eens stuk is. Heeft ze een ochtendhumeur of komt ze zingend van de trap. Kijkt ze ook Netflix samen met Lex op de bank en eten ze dan ook chips. Rookt ze en gaat ze ook joggen. Gaat ze ooit stappen met vriendinnen, is ze wel eens heel erg dronken. Daar ben ik zo benieuwd naar. Overigens, voor ik het vergeet: “Een prachtige vrouw, Maxima”.

Met wie zou je nog een Weesgegroetje willen bidden

Ja, nu raak je wel een snaartje. Soms heb je van die dingen die je niet terug kan draaien. Twee jaar terug is een hele goede vriendin van mij overleden, heel onverwacht. Door omstandigheden waren we elkaar uit het oog verloren, ook nog steeds toen ze ernstig ziek was. Een bezoekje aan haar, alles bijpraten. Het stond in de planning, echt. Maar ik was te laat en dan wordt het onomkeerbaar. ik kon me wel voor mijn kop slaan, egoïst dat ik was. Dom, stom en onvergeeflijk van mij. Andere woorden heb ik er niet voor. Het latere warme gesprek met haar man heeft het overgrote deel van mijn schuldgevoel weggehaald. Spijt komt achteraf, blijkt ook nu weer. Groots excuus nog lieverd. Ja, met haar zou ik nog wel ‘un bekske koffie’ willen doen.

Heb je verder nog iets op te biechten?

Nee, ben bloedje eerlijk geweest, grapje. Ik heb nog geheimen genoeg ja… Maar die zijn van mij en Raymon alleen. Och jawel. Heb nog wel iets. Voor Recht vur zunne Roap heb ik nog geen letter tekst op papier staan. Help. Maar het idee heb ik intussen al, dus ook dat komt goed, hoop ik.

Foto's:


0