GEFFEN – Tal van jaren was John Smits (57) uit Nuland ontegenzeggelijk het uithangbord van het Nulandse carnaval. “Nee, echt niet hoor. We hebben dat samen gedaan met een hele grote groep bijzonder actieve Nulanders. Het alleen doen is een onmogelijke opgave”, zijn de corrigerende woorden van John. Het is bescheidenheid ten top. Maar, het siert hem ten volle. Iedereen in het bruisende Waoterrijk, en inmiddels ver daarbuiten, weet wat voor een kartrekkersrol John heeft bekleedt in de voorbije jaren. Mede door de inzet van iedereen ‘staat’ het Waoterrijk al een aantal jaren als een huis. Alle onderdelen van zowel voor, tijdens of na carnaval scoren dikke punten en hier en daar wordt met grote jaloerse blikken gekeken richting het Waoterrijkse. Hoogste tijd om John plaats te laten nemen in onze fameuze biechtstoel. Vandaag doet hij zijn biecht, aan u.
Door Jan van Ravenstein
Geloof je?
Jawel, dat wel. Maar voor een dienst in de kerk zien ze me niet zo vaak. Aan de ander kant, op vakantie willen Annemieke (57) en ik nog wel eens binnenlopen om bijvoorbeeld een kaarsje aan te steken. Dat dan weer wel. Het geloof is er ook nog wel, maar het ‘instituut’ heeft met de vele schandalige schandalen behoorlijk aan geloofwaardigheid bij mij ingeboet, kan ik je vertellen.
Wat is een goede eigenschap van jou?
Eerlijkheid en door samenwerking het gezamenlijke doel zien na te streven. Ik denk dat ik met een gerust hart van mezelf kan zeggen dat ik open en vooral goudeerlijk ben. Je moet thuis, op het werk en in het verenigingsleven wel proberen open, eerlijk en transparant te zijn. Het wij-gevoel staat heel hoog in mijn vaandel geschreven. Je omgeving, de mensen om je heen, deelgenoot maken van alles wat je lief is. Mooi toch.
Wat is je grootste zonde?
Het dominante misschien? Begrijp me goed, dat is dus niet hetzelfde als eigenwijs. Dat is een geheel andere eigenschap die ik me zeker niet toe bedeel. Afspraak is afspraak, bijvoorbeeld. En een compromis, no problem. Maar overtuig me wel op de inhoud, snap je. Een echte zonde van mij? Ik denk altijd dat juist ik het moet zijn die een feestje moet afsluiten. Iets eerder naar huis, het zou een mooi plan zijn, maar of het gaat lukken. Het zal wel altijd een vraag blijven. Brabantse gezelligheid kent geen tijd, toch?
Wat koester je het meest?
Och dat zal toch wel bij iedereen hetzelfde zijn, zeker in deze onrustige en hectische tijd. Gezond blijven. Dat het je kinderen, je familie goed mag gaan. Ik zou bijvoorbeeld met ons gezin nog wel een keertje de wereld willen rondreizen. Maar diep in onze harten, van Annemieke en mij, zit natuurlijk het opa- en omaschap opgeborgen. Om misverstanden naar mijn kinderen te voorkomen, het is geen hint, maar een gekoesterde wens van ons (voor de goede verstaander onder ons: Het komt eigenlijk wel een beetje hetzelfde neer.. ha ha).
Waar kun je heimelijk van genieten?
Dat doe je toch dagelijks. Vaak van de kleine dingen die op je pad komen. Je gezin, de natuur, je werk. Laatst nog. In alle vroegte reed ik op de fiets reed ik door ‘mijn’ Nuland, ons Waoterrijk. Straten en huizen waren geel/blauw gekleurd. Het Waoterrijkse vaandel op de kerk, en aan de Loonsestraat zag ik de drukke bezigheden van onze jeugd en ouders in het Droogdok. Mooi man. “Ut Waoterrijk. Jawel… Da hen we dan toch mar mooie vur mekaar, mi zen alle”, bedacht ik me op de terugweg naar huis, en ik voelde ik het fenomeen ‘genieten’ door heel mijn lijf stromen. “Ik waar efkus een heel trots menneke. Snapte wa ik bedoel”.
Wat stuit je het meest tegen de borst?
Een nadenkertje. Eigenlijk toch wel best veel. En meteen moet je dan gaan opletten wat je gaat zeggen. Eigenlijk te gek voor woorden, niet dan. Over de Zwarte Piet discussie bijvoorbeeld. Associatie met wat dan ook, kom op zeg. Het vluchtelingenprobleem en de opvang daarvan. Echt heel triest hoe sommige mensen daarover denken. Zijn we dan echt met zijn allen de 2e wereldoorlog vergeten. Wordt er door hun ooit eens nagedacht wat het moet zijn om alles achter te laten. Alles wat je lief is. Probeer het je eens voor te stellen. Alleen met een plastic grijze kliko zak aan bezittingen naar het onbekende..
Van wie kun je nog wat leren?
Ik zou kunnen leren van de rust en kalmte die Annemieke uitstraalt. Ik betrap me er wel eens op dat ik ‘te hard hol’. De corrigerende woorden van Annemieke brengen dan weer rust in het geheel. Leren doe je ook door goed te luisteren naar anderen. Want, luisteren is een ‘kunst’ op zich kan ik je vertellen. Leg je oor maar eens te luister en ervaar hoe vaak mensen niet echt naar je verhaal ‘luisteren’. Het zal je echt verbazen.
Voor wie heb je grote waardering?
Voor mensen die gewoon doen wat ze denken te moeten doen. Zonder opsmuk of wat dan ook. Mag ik eens een voorbeeld noemen wat nog vers in het geheugen ligt, zonder de vele anderen ook maar één moment tekort te doen. Mia van Rooij: Nulander van het jaar. Een bijzonder mens met bijzonder mooie eigenschappen. “Ik ben sprakeloos en trots”, zei ze in al haar bescheidenheid. Grote hulde mijnerzijds
Met wie zou je nog een Weesgegroetje willen bidden
Mijn ouders en schoonouders zijn gelukkig nog in leven, al gaat het met hun gezondheid op dit moment iets minder. Ik ben de oudste uit een gezin van 6 kinderen en in 2015 is geheel onverwachts mijn jongste broer Marco op 47 jarige leeftijd overleden. Dat heeft veel pijn gedaan, bij mijzelf en de overige familieleden, maar vooral ook bij mijn ouders. Wij overliepen elkaar niet, maar konden het heel goed met elkaar vinden. Dan ineens is hij er niet meer. Je mist dan meer dan je onder worden kunt brengen. Ja, met hem zou ik wel eens een Weesgegroetje willen bidden, maar dan ook wel onder het genot van een borrel meteen even gezellig bij kletsen. Ik mis hem nog elke dag, ieder uur.
Heb je verder nog iets op te biechten?
Wil je echt alles van me weten. Dat ene sigaretje tijdens een feestje, daar ga ik mee stoppen. Ik sport te weinig, dat kan en moet veel beter. In mijn werk heb ik een nieuwe, best wel drukke, uitdaging. Tijd en aandacht voor ‘mijn’ Annemieke en de kinderen kan daarmee in het gedrang komen. Dat vereist honderd procent aandacht van mij persoonlijk. Want zeg nou eerlijk. Is er iets belangrijker dan je gezin, familie en je gezondheid, nee toch.
Foto's:
