11 oktober 2019

Naojaor

De zon schent over m’n snuutje, mar ’t is fris. Ge vuult de hèrfst. We zitten ok vort in oktoober en dan kunde nie anders verwaachte.
Te zòttereg kùmt ons Gaia mi heure vreijer b’ons in d’n hof wa beum umzage. Die gruun knoepers zen nò zeuventig jorre van traowen dienst kepot gegaon. Onze vòdder hì die in ’48 geplant en da ware sierstukke vur onzen hof, mar nou zit ’r de letterzetter in; ’ne rotkever, wor ze nie teege kunne. Overal ziede thuja’s kepot gaon. D’n dreuge zommer hi daor ok gin goewd òn gedaon. Wel kèijzund, die prachtige gruun wolke ’t òlling jaor rond vallen innins weg… ’t Is in onzen hof ’n bietje ’n raow petòzzie, want onze Klaas kan zóveul groeigrèij op zennen aauwer nie mer béhaauwe. Mar da’s nie zó èrg. Eigelijk hen wij da zoo gewild; da’s goewd vur de natuur. ’t Stikt bé ons van de vogels; d’n ikhórre kùmt spissjaal vanùit Zèldezate dur de Kneijndebuskes hierheene. D’r wone pineegelkes en alterand aander bistegrèij rond ons huis. Ja, ok mùiskes, padde en molle. Over mùiskes gesproke: Van de week hebbe we òn de beschuit mi muisjes gezeete, want Rob van Ao en Maos kwaamp hier òn mi ’n filmke wor ons dassen in de Haffert op stonne mi vier klèin jong! Zó schón en schattig; da moes gevierd worre. Ik denk da’k al eer verteld heb, da we op de grèns mi Hezik ’n stukske grond hebbe ligge da we trug wón geeve òn de natuur en da is ’n toevluchtsoord vur diere geworre, zoowas we ’t noit verwaacht han. D’r zen volop hèrtjes, haoze en vosse gefilmd! Ik ha wit mi blaow muisjes gehòld, want ik wies nie of ’t jungskes of durskes ware. ’t Waar zeeker gezellig um diejen dassekraom te viere.
Wellie zitte hier de lesten ted nogal gespanne vur de tillevizie mi al da intressant sportgebeure. Hard fietse, hard loope, hogspringe, wijd springe… Wa zen ze toch gezwak, denke wèllie mi ons aauw knoke. We zen al bleij da we nog ’n bietje mi ons illektrieke fietse ùit de weeg kunne… ’t Velt trouws op da de loopnummers geregeerd worre dur donker loopers. Zón wèllie blanke misschien te gaauw zen gòn fietse?
Ik zieget gèire, vurral as d’r af en toe iemes wint wor ze ’t nie van verwaachtte.
Onzen oudste voetbalt nog mi z’n 51ste mar onze jongste duu niks mer òn sport. Vruuger waar ie judoka, mar daor hi-t-ie allang ginnen ted mer vur. Da judo is ’m nog wel goewd van paas gekomme toen ie òngevalle wier dur zónne schoelie die z’n gaauw kettingske, wor ie lang vur gespaord ha, af wó vatte. Hij hi diejen dódvalder mee in de poepzwaai gevat en op de grond geparkeerd. Wèllie gonge d’r gruts op dattie z’n èige zó goewd verdeedigd ha, want irlijk, onze jongste is unne kèijgoeie, lieve kèirel die gin man kaod zó doen. Mar as ’t ’r op ònkùmt, redt ie z’n èige wel.
We moessen vurgende woenzeg nor de verjeurdag van Tiene. Daor gonk ’t over de droome die tie de lesten ted hi. Onderlest vloeg ie unne keer midden in de naacht stèil overèind. ‘Nou wee’k wor ik m’n sleutels ben verlorre,’ krèijde-n-ie. Die sleutels waar ie kwet en hij wies innins da-t-ie die bé ’n port midden in Brabant kwet waar gerakt! Wa moete daor nou mi òn, docht Ant. ‘Saanderdaags is ie nor Rije gereeje en daor bé ’n aauw port hi-t-ie dieje sleutelbos truggevonde,’ vertelde ze d’r dreug aachteròn. Wèllie kieke mekare òn. ‘Kèijbetoeterd,’ smiespelde d’n onze.

Foto's:


0