Woensdag jl. kwam het programma ‘Hufterproef’ op tv voorbij. Wanneer je het nog nooit hebt gezien dan moet je het beslist eens kijken.
“Hufterproef is hét programma dat met hulp van verborgen camera onderzoekt hoe wij in Nederland reageren op asociaal gedrag”, staat er te lezen bij de aankondiging.
Een programma met een soort van ‘bijsmaakje’ is mijn mening. Het opgevoerde toneelstukje raakt wel de werkelijkheid, maar de praktijk leert dat het vaak anders uitpakt wanneer je in de ogen van de programmamakers ‘Hufterproof’ bent.
Even een voorbeeldje van hetgeen te zien is met Hufterproef: Een stadsbus. Twee jongeren draaien keiharde housemuziek via een zo’n Bluetooth-speaker en staan niet op voor een oudere mevrouw die moeilijk ter been is. “Plek zat.. voor die ouwe… daarginds”, roept de ene en ze maken samen een aantal behoorlijke beledigende opmerkingen naar de enigszins gehandicapte (acterende) vrouw en haar omgeving. Bijzonder asociaal allemaal.
Wat zou u doen. Maar dan in het eggie. Want, weet je, wat je op tv ziet is allemaal met ingehuurde acteurs in scene gezet. Zowel de hufters als slachtoffers zijn namaak.
Zou u reageren, zou u het doen… Met in je achterhoofd de krantenberichten waarin dezelfde mensen die reageren in zo’n situatie met een mes worden gestoken of gewoon effe in elkaar worden geslagen door een man of vijf, zes.. Zou u het doen? De voorbeelden zie je bijna dagelijks voorbijkomen, toch?
Hufterproof, aan men hoela ja. Je hebt er het lef niet meer voor, uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Je wil wel, maar de durf is er gewoonweg niet. We hebben het zelf, een poos terug, aan den lijve ondervonden.
Op hun scootertjes… Drie jongens en een meisje 16/17 jaar is de inschatting. Eerst waren ze gewoon aan het vernielen, niet meer en niet minder. Daarna de Bluetooth-speaker met house muziek op de allerhoogste volume stand… Waarom vraag je, je dan af.
Toen kwamen er via diezelfde speaker allemaal zelf ingesproken teksten en kreten beginnende met de bekende K… Steeds maar weer bij elk woord, elke zin die K… Tot van verre was het te horen… Ongehoord asociaal, zeker wanneer je weet dat in dezelfde buurt mensen wonen die vechten tegen diezelfde kanker.
Zou u het doen, er naar toe gaan. Ze kwamen best intimiderend over.. En toch. Een persoon (een held in mijn ogen) greep in en sprak ze dringend en robuust toe… Met enige bewondering heb ik het aangezien. Achteraf bleek dat ook hij te maken had gehad met deze ziekte…Hij had hoe dan ook terecht de Hufterproof doorstaan. Dit waren geen acteurs, dit was echt… echt.
Hufterproef op tv… Leuk. Maar de werkelijk is toch wel een beetje anders heb ik het idee.