28 januari 2020

Mariëtte en Wiljo Kerkhof: ‘Husky’s zijn net kinderen’

ROSMALEN – Het is een typische sledehond, de Siberische husky. Vanwege zijn atletische bouw heeft het dier veel beweging nodig. En die beweging krijgen de honden van Mariëtte (50) en Wiljo (56) Kerkhof zeker. Samen met hun zeven husky’s wonen ze in Rosmalen. Maar voor het beoefenen van de sledesport trainen ze in Schaijk en reizen ze voor wedstrijden naar locaties in Nederland, Duitsland en België.

Door Corrianne Schijven- van Hassel

Wiljo richtte in het verleden herdershonden voor de politie af. Na vijftien jaar had hij daar geen zin meer in en omdat hij net als Mariëtte de husky een mooi ras vindt, zijn ze zich daar in gaan verdiepen. Mariëtte: “We zijn ons gaan oriënteren en bij diverse fokkers informeerden we naar de mogelijkheden en de kenmerken van het ras. Het ras behoort tot de pool- en keeshonden van het oertype. Met hun dikke vacht zijn ze bij uitstek geschikt om sneeuw en kou te trotseren. In 2006 kwam de eerste huskypup bij ons wonen. Al snel raakten we besmet met het ‘huskyvirus’ toe en kwamen er meer. Husky’s hebben een heel vriendelijk, maar eigenwijs karakter. De tweede pup kwam in 2007 en momenteel hebben we zeven husky’s rondlopen. De eerste honden kwamen van ‘From the touch of speed’ een kennel in Sint-Oedenrode. Tegenwoordig kopen we ze bij een Belgische fokker. Op één hond na, die we ter bemiddeling in huis namen en die is gebleven, zijn al onze honden als pup hier komen wonen. De honden hebben een kennel in de tuin en de oudste, die inmiddels 12 jaar is, mag in huis.”

Het houden van zoveel husky’s kost veel vrije tijd. Heel veel zelfs, volgens hun vrienden en familie. Je bent iedere dag met de verzorging bezig en regelmatig met trainen. Mariëtte: “Het zijn net kinderen, ze moeten veel aandacht hebben. De ene hond komt aandacht halen en wil die ook behouden op dat moment, terwijl een andere weer genoeg heeft aan even een knuffel. Het zijn echt zeven verschillende karakters. Ze eten High Energie brokken en rauw vlees. Rauw ja, een wolf kookt zijn eten toch ook niet . De honden die voor de slee en de kar werken krijgen racebrokken, daar zitten meer eiwitten en vetten in. Ze hebben weinig nodig, hun eten is uitgebalanceerd. “

Mariëtte: “Al snel kochten we een step om de honden mee te trainen en nadat de derde hond er was kwam er ook een kar bij. Met een kar heb je meer over de honden te zeggen, zo’n kar heeft een stuur en een rem. We trainen in de Maashorst, een natuurgebied tussen Schaijk en het plaatsje Zeeland. Gemiddeld drie keer per week als de temperatuur onder de 15 graden blijft en de luchtvochtigheid niet te hoog is. Mijn moeder, die in Oss woont, heeft een weiland tot haar beschikking. Daar kunnen ze regelmatig even lekker rennen en spelen. Heel prettig is dat. De komst van husky nummer 4 was de grens voor mij, alleen was Wiljo het daar niet zo mee eens, die wilde er meer.”

In het seizoen, dat begint in oktober en duurt tot en met maart, loopt het koppel met zijn honden diverse wedstrijden met de kar of op de step. tien tot twaalf wedstrijden worden er in een seizoen bezocht en regelmatig halen ze een prijs binnen. Van de kennel in België willen ze in de toekomst nog één pup. Mariëtte wil graag met vier honden van dezelfde fokker voor de kar wedstrijden lopen. In totaal zeven honden is toch wel een beetje het maximale aantal. Anders wordt hun bus te klein om de roedel te vervoeren.

Jaarlijks trekt het koppel naar Zweden om te trainen in de sneeuw. Mariëtte: “Dit jaar gaan we alweer voor de zevende keer. Heerlijk in de sneeuw. Puur om te trainen en als vakantie, want wedstrijden doen we daar niet. Het hebben van husky’s is een ‘Way of life’ waar je aan verslaafd raakt. Een bijzonder mooie hobby voor mensen die van honden houden.”

Meer informatie: www.okago.nl.

Foto's:


0