ROSMALEN – Tien Timmers (90) werd op 6 maart 1930 geboren als 5000e inwoner van Rosmalen. Als zoon van een aannemer groeide Martien, zoals hij officieel heet, met 9 broers en zussen op in ’t Ven. Met vier van zijn broers nam hij later het bouwbedrijf van zijn vader over, waar hij uiteindelijk als commercieel directeur verantwoordelijk was voor de financiën, de offertes en de aanbestedingen. Hij zag veel in zijn dorp veranderen.
Door Corrianne Schijvens-Van Hassel
Tien Timmers werd geboren op de Nulandse Heide. De naam van de straat weet hij niet meer, wel dat hij werd geboren als de 5000e inwoner van Rosmalen. Anno 2020, 90 jaar later, is Rosmalen de 30.000 inwoners al lang gepasseerd. Tien komt uit een gezin van tien kinderen waarvan er naast Tien nog 1 zus in leven is.
Hij was een jaar oud toen het gezin naar ’t Ven verhuisde. Van de wijk die er nu staat was nog geen sprake. Er stonden wat woningen op de plaats waar nu de Korte Venstraat is. De lagere schooltijd heeft hij op de St. Jozefschool doorgebracht en hij is daarna naar de Ambachtschool in Den Bosch gegaan. Vervolgens ging Tien al werkend leren in Nijmegen, om later in de aannemerswereld terecht te komen.
“Ik kom uit een aannemersfamilie en dan is het aannemelijk dat je ook de bouwwereld in gaat”, vertelt Tien. “Ik heb het handenarbeidvak van timmerman geleerd, maar ben ook als manager opgeleid. Uiteindelijk ben ik directeur geworden van Bouwbedrijf Timmers, waarvan het kantoor gevestigd was in de Venstraat, in het pand waar later nog nonnen gewoond hebben. Ik trouwde met Maria van Zoggel en samen kregen we dochter Tonny en zoon Marco. Met het gezin hebben we lang naast het kantoor in de Venstraat gewoond. Daarna bouwden we een huis in de Weidestraat en de laatste 23 jaar heb ik in de Pastoriestraat gewoond. Het was mijn taak om ervoor te zorgen dat er brood op de plank kwam en dat was hard werken. Het grootste gedeelte van de tijd bracht ik op kantoor door. Ik kwam wel op de bouw maar dat was meer om het werk te volgen. Ongeveer zeven jaar geleden is het bedrijf overgenomen door de firma Wijnen.”
Tien: “Ik heb een mooi leven gehad en hoop nog even verder te kunnen. Mooie herinneringen zijn me bijgebleven. We hebben de wijk ’t Ven in de jaren ’60 gebouwd en zo ook vele woningen in de Molenhoek en de oude en nieuwe Laurentiuskerk. Huizen en nog eens huizen en er kwam gelukkig regelmatig nieuw werk binnen. We hadden tussen de 60 en 70 personeelsleden, dat was voor die tijd geen groot bedrijf. Het personeel kreeg iedere vrijdag het loon contant mee naar huis. Daardoor liep ik op vrijdag met zo’n 40.000 gulden over straat om het vervolgens op kantoor in loonzakje te stoppen. Met zoveel geld over straat was iets wat mijn vrouw nooit zo leuk heeft gevonden, tegenwoordig is dat ondenkbaar. Sommige personeelsleden spraken met elkaar af, duikten met het loon de kroeg in en kwamen zonder centen thuis. Anderen haalden er snel wat geld uit om zelf te besteden en leverden de rest thuis in. Wat minder heb ik de annexatie met Den Bosch gevonden. Ik wilde niet in Den Bosch wonen. Maar van verhuizen is het nooit gekomen.”
Tien: “Als 5000e inwoner kreeg ik bij mijn geboorte een spaarbankboekje cadeau van de gemeente. Die hield dat voor mij in beheer en ik kreeg het pas overhandigd nadat de 10.000e inwoner geboren was. Er stond toen iets van 46 gulden en nog wat op die rekening, Dat was inclusief de rente en voor die tijd een behoorlijk bedrag. Steeds als er een bijzondere geboorte was, zoals de 8000e inwoner, de 10.000e enzovoort kreeg ik een uitnodiging om voor de pers met die baby op de foto te gaan.”
“In mijn vrije tijd ging ik graag vissen”, vervolgt Tien, “hield ik vogels in een volière en maakte ik onze eigen meubels in een werkplaats achter het huis.”Trots wijst Tien in zijn kamer in Annenborch op de meubels die hij ooit zelf maakte, echt handwerk met mooie details in hout uitgesneden.
Er is natuurlijk veel veranderd in de loop der jaren. “Ik doe niet veel met internet, ik ben niet met die moderne tijd mee gegaan. Ik heb wel een laptop en kan een mailtje sturen maar doe dat eigenlijk nooit. Ik speel wel af en toe een spelletje op de computer. Ik ben inmiddels al 30 jaar uit de bouwwereld en ik zou gek worden van de huidige manier van bouwen. De volgorde van een nieuwbouwhuis zetten en de werkwijze is zo anders geworden, daar kan ik mij niet in vinden. Als ik de klok terug kon draaien zou ik graag alles over willen doen. Maar bijzondere herinneringen heb ik wel aan de tijd dat wij 35 jaar lang een huisje hadden in Spanje, waar ik graag met mijn vrouw en kinderen naar toe ging. Helaas is mijn vrouw in 2010 overleden.”
Rosmalens 5000e inwoner is 90
Foto's:
