27 maart 2020

Hulp vragen, durf het gewoon: ‘Kijk, daar heb je mijn tuinmannen’

SINT-MICHIELSGESTEL – Hoeveel de coronacrisis ook van ons vraagt, hoe ons sociale leven nu ook is stilgelegd, er is toch een positieve keerzijde. Veel inwoners van Sint-Michielsgestel laten juist in deze tijd zien dat ze bereid zijn anderen te helpen, ook plaatsgenoten die ze niet kennen. Via de site SMGhelpt.nl meldden zich tot en met dinsdag al zo’n 130 mensen die zich voor anderen wilden inzetten. Tot die dag kwamen er acht hulpvragen binnen, die allemaal zijn opgelost. En dat nog los van initiatieven die her en der in de kernen ontstaan.

Door Wim Poels

Het blijkt al uit de cijfers: 130 hulpbieders, 8 vragers. Kennelijk is het aanbieden van hulp makkelijker dan het vragen, mogelijk is het lastig vragers te bereiken. “Ik zag dat initiatief van SMGhelpt.nl voorbij komen. ‘Mooi’, dacht ik, ‘deze tijd brengt ook goede dingen met zich mee.’ En ik dacht aan mijn vader, Jo Berkers. Vier maanden geleden is mijn moeder overleden, de twee waren meer dan zestig jaar samen”, laat Astrid Berkers weten.
Onder normale omstandigheden zou haar vader nu wel bezoek krijgen, bijvoorbeeld van broers en zussen van zijn vrouw. Maar die zijn ook op leeftijd en durven dat in deze coronatijd niet aan. Eenzaamheid ligt dus op de loer, hij heeft behoefte aan af en toe een praatje. “Daarnaast is mijn vader een echte tuinman, maar tegenwoordig kan hij geen onderhoud meer doen. Dus ik besloot hem aan te melden”, vertelt Astrid.
Ze deed dat overigens zonder overleg met Jo zelf. “Hij is iemand die het moeilijk vindt anderen te belasten. Dat heeft hij al met de thuishulp, dus ik ben ervan overtuigd dat hij in dit geval zou zeggen dat ik dat niet hoefde te doen.” Dus meldde ze hem buiten zijn medeweten aan. En terecht, zo bleek. “Achteraf was hij er heel blij mee. Hij vond de mensen die hem hielpen heel vriendelijk. Toevallig kwamen ze een keer voorbij toen ik er was. ‘Kijk, daar heb je mijn tuinmannen’, reageerde hij enthousiast.”
‘Mijn tuinmannen’, dat zijn Kor en Yvonne Hendriks, net als Jo uit Berlicum afkomstig. “We vonden dat we in deze tijd van crisis iets moesten doen. Dus gaven we ons op voor eenvoudige klusjes: boodschappen halen, in de tuin werken, een maaltijd bezorgen, dat soort werk”, vertelt Kor (70), die zich samen met zijn twee jaar jongere vrouw als hulp aanbood. Wat later ging de telefoon. Plaatsgenoot Jo Berkers zou het heel fijn vinden als iemand onderhoud in zijn tuin zou willen doen.
“We kenden hem niet en zijn er maar meteen naar toe gefietst om kennis te maken. Dat was best spannend”, vervolgt Kor. “Omdat Jo zelf niet naar buiten kwam, zijn we achterom naar binnen gegaan. Achteraf hebben we ons wel afgevraagd of dat nou zo verstandig was.” Hoe dan ook, het werd een ontmoeting die de drie niet licht zullen vergeten. “Jo vertelde zijn hele levensverhaal en liet al snel foto’s zien. Het was een heel aangrijpend verhaal. Ook op ons maakte het indruk, thuis hebben we er lang over nagepraat.”
Kor en Yvonne waren er op dat moment niet op gekleed om in de tuin te gaan werken. Dus spraken ze af dat ze later terug zouden komen. “Die ochtend had de buurman al een aanhangwagen klaargezet voor het snoeiafval. Hij heeft het later ook weggebracht. We hebben een paar uur gewerkt, er moest echt wel wat gebeuren. Jo had het onderhoud altijd zelf gedaan, zijn tuin is zijn alles. Maar tegenwoordig loopt hij binnen met een stok en buiten met een rollator. Het gaat gewoon niet meer. Maar hij gaf hele duidelijke aanwijzingen en we hebben gedaan wat hij wilde.”
Uiteindelijk was Jo zichtbaar blij dat iemand de klus klaarde. Al is het werk nog niet helemaal af. “De heg moet ook nog gebeuren en daar komen we zeker nog een keer voor terug. Ook later gaan we vast nog eens bij ‘m aan, als we weer eens langs zijn huis wandelen of fietsen. Maar dan moet deze crisis wel achter de rug zijn, voor die tijd gaan we niet meer naar binnen.”
In de gesprekken kwam ook naar voren dat Jo het moeilijk vond om hulp te vragen. “Dat is iets wat ik van meer mensen hoor”, vertelt Kor. En dat is helemaal niet nodig, mensen bieden niet voor niks aan om te helpen. “Je hoopt dat je zelf ook geholpen wordt als je zo oud bent dat je zelf niet meer alles kunt”, geeft Kor aan. “Maar het is eveneens leuk om te doen, het is gewoon heel dankbaar werk.”
Ook Imke van Gaal, een van de initiatiefneemsters van SMG Helpt, heeft die mening. “Durf gerust te vragen”, stelt ze. “Veel inwoners vinden het fijn om te helpen en bijvoorbeeld boodschappen te doen, medicijnen te gaan halen, in de tuin te werken, een ander klusje te doen of gewoon een praatje te maken.”
Je aanmelden om hulp te geven kan via de speciaal voor deze coronacrisis opgezette website SMGhelpt.nl, waar zich dus al 130 mensen gemeld hebben. “Het leek ons goed een aparte site hiervoor op te zetten”, legt Van Gaal uit. “Op die manier houden we het laagdrempelig. Af en toe, voor een beperkte periode een klusje doen, dat is toch heel iets anders dan bij een vereniging een langdurige verbintenis aan te gaan”, denkt ze.
Bint en SMGhelpt.nl werken op dit gebied veel en goed samen. “Je kunt een vraag om hulp indienen via facebook of de site, maar veel ouderen zijn niet zo digitaal actief. Misschien doen zij het liever telefonisch, dat kan weer via Bint op 073-5515432. Bint schuift vragen zo nodig naar ons door. En omgekeerd zijn er dingen die Bint weer oppakt. Zo staan er nu bij veel supermarkten pedaalemmers, waar je kaartjes en brieven voor de senioren in de gemeente in kunt stoppen. De welzijnsorganisatie licht die en zorgt voor de verspreiding. Zo helpen we elkaar.”

Jo’s ‘tuinmannen’ Kor en Yvonne

Foto's:


0