Dat ik met mijn donkere hoofd twee blonde meiden zou krijgen met blauwe ogen, had ik nooit verwacht. Wat dat betreft blijft de middelste een vreemde eend in de bijt. Zeker in deze tijd.
Soms hebben we strijd aan tafel. En dan wordt er op basis van de oogkleur een lijn getrokken. Papa, de Prinses op de Erwt en de Vrolijke Sloper zitten in kamp één en de Brokkenpiloot en ik in kamp twee. Wij lijken op papa, wordt er dan pesterig gezegd en jíj op mama.
Het zorgt ervoor dat de middelste ook qua huidskleur op zoek gaat naar andere rolmodellen dan alleen haar moeder. Zo was oma hier laatst en die vroeg waar de Brokkenpiloot die mooie handdoek vandaan had. Die hebben we van een Black Lives Matter meneer gekocht op het strand in Spanje, vertelde ze.
Vervolgens ging ze verder over het feit dat ze zo blij was dat ze niet in Amerika woonde, want dat zou ook gevaarlijk voor haar geweest zijn. Dat zorgde bij ons voor wat onbegrip. Ja, legde ze uit, onder de berichten van Black Lives Matter op Tik Tok enzo, zie je een soort van handen in vijf kleuren en de middelste ben ik. En ik ben dus ook donker.
Ze bedoelde de emoticons van vuisten die je in zes huidskleuren kunt selecteren van blank (wit) via geel naar donkerbruin. We knikten ernstig en lieten het aan het Jeugdjournaal om haar wat meer kennis te geven. Want wat moet je daar nu op zeggen?
Ik ben zelf al Turks, Indisch, Koerdisch, Chinees, Spaans, Italiaans, Frans, Marokkaans en zelfs Egyptisch genoemd. Als kind al bij het consultatiebureau gingen ze er vanuit dat mijn vader uit het buitenland kwam. Het gerucht in de familie gaat dat er tijdens de tachtigjarige oorlog een Spanjaard ingetrouwd is, zo ongeveer 400 jaar geleden. En aan de kant van mijn moeder zijn ze Scandinavisch. Dus ja…
Misschien was er ooit een Marokkaanse melkboer? We zullen het wellicht nooit weten. Misschien dat het later voor de Brokkenpiloot wel belangrijk wordt.
Groetjes Kleine Ven
Foto's:
