Zaterdagavond: na het bad, de pyjama aan en met gekamde haartjes op de bank naar Ron’s Honeymoonquiz kijken. Of op vrijdagavond naar In the Heat of the Night. Was er iets leuker?
Maar ja, de realiteit haalde ons in. Wanneer hadden we nog tijd om op zaterdagavond tv te kijken? Het sociale leven moest ook doorgaan. Dus een etentje hier, een spelletjesavond daar en op de zeldzame zaterdagavonden dat we niets hadden, moesten we weer een hoop inhalen op Netflix.
Wat een ontspanning eigenlijk, hè? Het heerlijke nietsdoen werd hier niet tot sport verheven. Altijd was er wel iets. Tijd om weg te kijken, hadden we niet eens meer. Een serie moest meteen boeien en anders gingen we snel over op een andere.
Nee, dan nu. Zaten we op zaterdagavond met het hele gezin (gebaad, gekamd en in pyjama) naar mensen te kijken die met lego speelden. En heerlijk dat we het vonden. Het werd zo ongeveer het toppunt van de week. Hup, liefdeskoppel! Hup, Jan en Lola! Het was echt weer ouderwets genieten.
Op zondag werd vervolgens de eigen lego van stal gehaald om te gaan bouwen en spelen. Konden we zelf ook niet iets heel gaafs maken? Kortom: het stimuleerde het bankzitten én het spelen. Toen Jan en Lola ook nog wonnen, waren we dolblij. Juichend stonden we op de bank (nou ja, behalve Die van Men dan, die bleef rustig zitten).
En het was ook weer iets anders. Niet dat uitentreuren kijken naar audities, gevolgd door grote liveshows. Daar waren we al een tijdje klaar mee. Het was één van de positieve dingen die de coronacrisis ons heeft gebracht. We genieten met het gezin weer van hetzelfde. Niet dat de een kleurt, de ander vierkante ogen ontwikkelt door computerspelletjes te spelen of te lezen en de ander de voorraadkast plundert.
Het was nu ook even afwachten. Zou iets Lego Masters kunnen vervangen? Inderdaad, er is weer een Dance, Dance, Dance, maar ik denk dat wij met het gezin gaan zitten voor Het Echte Leven in de Dierentuin. Lekker wegkijken, samen op de bank.
Groetjes Kleine Ven
Foto's:
