Samen met mijn vrouw aan het vissen aan het kanaal, vlak bij de fietsbrug tussen Den Dungen en Berlicum. Na een kwartier zei mijn vrouw dat ze poesjes hoorde piepen. En inderdaad, er zaten drie poesjes in het riet. Met enige moeite er eentje kunnen vangen. De andere twee konden we niet te pakken krijgen, dus die ene alvast naar huis gebracht en wat te eten gegeven. Toen terug om de andere twee op te halen en die uiteindelijk ook kunnen vangen. Drie heel mooie poesjes, zwart met wit, heel lief en tam en kennelijk aan mensen gewend. Ze maakten zelfs al meteen gebruik van de kattenbak.
In deze tijd kennelijk een veel voorkomende praktijk. Mensen hebben hun poes niet laten steriliseren en dan is een ‘ongelukje’ zo gebeurd. Met het resultaat daarvan weet men dan niet goed raad. Men kiest niet de weg naar het asiel en de kroost wordt gemakshalve maar ergens losgelaten in de “natuur” waar een beetje hoog gras of riet staat.
Deze mensen realiseren zich niet dat ze hoogstwaarschijnlijk daarmee het doodvonnis tekenen van de katjes. Op zichzelf overleven kunnen ze nog niet; dat valt voor menige volwassen kat al niet mee. Hebben ze het geluk om toch in leven te blijven, worden het wilde katten die de paar grutto’s, patrijzen of kievieten belagen met hun nesten in het gras. Veel mensen beseffen niet dat een kat geen inheems roofdier is en dus niet in onze natuur thuishoort.
Voor “onze” drie katjes hebben we zonder veel moeite een goed tehuis kunnen vinden. Mocht de “fokker” dit lezen en toch een beetje gewetenswroeging hebben, kan hij of zij gerust ademhalen. Als hij dan nu maar zijn poes laat steriliseren en niet over een paar maanden weer met hetzelfde probleem zit opgescheept.
Jos van Thiel, Maaskantje 63, Sint-Michielsgestel
Foto's:
