24 oktober 2020

Gemeente Sint-Michielsgestel adopteert drukbevolkt Kabouterbos: Van tuin- naar boskabouter

 

BERLICUM – Ruim twee jaar geleden besloot Zus Langenhuijsen uit Berlicum, bijgestaan door haar man Hans, spontaan om het stukje bos aan de Westakkers/Zomerdijk om te toveren tot een Kabouterbos. Inmiddels wemelt het er van de kabouters in allerlei soorten en maten, wordt het ‘Kabouterbosje’ wekelijks door velen bezocht en heeft het met hulp van de gemeente Sint-Michielsgestel een officiële toegangspoort.

 

Door Wendy van Lijssel

Tot twee jaar terug was het kleine stukje speelbos, gelegen aan de Westakkers/Zomerdijk, vooral klein en saai met één enkel paadje dat er doorheen voer. Inmiddels kan het echter met recht omschreven worden als een attractie, die de moeite van een bezoekje voor kinderen en hun (groot)ouders waard is. De afgelopen jaren ontstond er namelijk een compleet kabouterdorp met meerdere ‘straatjes’ en ‘bewoners’ in allerlei soorten en maten. Met dank aan Zus en Hans die, dat moet ook gezegd, die credits eigenlijk niet op hun naam willen.
Het begon ermee dat Zus na een wandeling met haar kleinkinderen in dat stukje groen, bedacht dat het er saai was en veel leuker zou worden als er kabouters in kwamen. Daarop kwam ze in actie. Er weren van boomstammetjes kabouters gemaakt en samen met hun kleinkinderen en de buren Nel en Peer met kleinkinderen werden deze houten kabouters geplaatst langs het paadje.
Ook plaatste Zus een online oproep om in het bezit te komen van toekomstige bewoners. Ze kreeg direct respons. “Dat was zo mooi. Van een dame uit Den Dungen die ging verhuizen kreeg ik er heel veel. Aan elke kabouter zat een verhaal. Ze was er eigenlijk erg aan gehecht, maar was enthousiast over mijn plan”, aldus Zus opgewekt.

Na deze eerste schenkingen gaat het echtpaar ook actief op zoek naar kabouters op rommelmarkten en in kringloopwinkels. Het resultaat is een bonte verzameling kabouters van allerlei materialen, veelal getooid in ‘versleten’ kleding, gezeteld op bijvoorbeeld gammele paddenstoelen of een ‘lekke’ paraplu boven hun hoofd. Niet alleen Zus zet daar haar schouders onder.
Ook haar zus Jet wordt aangestoken door haar enthousiasme en gaat ermee aan de slag. De door weer en wind geteisterde tuinkabouters werden en worden door de dames voorzien van een nieuw likje verf en zien er uiteindelijk uit als nieuw. In een nieuwe functie van tuin- tot boskabouter worden zij dan op hun nieuwe woonbestemming geplaatst. Hoewel de lancering van ‘Het Kabouterbosje’ in stilte plaats vond, bleef de ‘bewoning’ niet onopgemerkt. Wederom via social media vroegen mensen zich hardop af wie gezorgd had voor fleurigheid in het eens zo saaie speelbosje. Daarbij viel de naam van Zus wat wederom zorgde voor een toevoer van nieuwe bewoners waarmee aan de slag werd gegaan.

Zo ontstond dus ‘Het Kabouterbosje’. Een plek waar op natuurlijke wijze meer en meer paadjes ontstonden en die in de loop van de tijd op steeds meer jonge bezoekers kon en kan rekenen. Het welkomstbord ‘Fijn dat jullie hier komen, maar laat ons hier wonen’, werd enige tijd geleden echter niet goed begrepen. Toen troffen bezoekers op een ochtend namelijk behoorlijk wat vernielde kabouters aan. Dat leidde niet alleen tot schrik en ontzetting bij de initiatiefnemers, maar ook bij omwonenden en bezoekers. Het leidde tot allerlei reacties. “Er was iemand die geld inzamelde voor een camerasysteem, een ander bood camera’s aan en ik kreeg gelijk uit allerlei hoeken kabouters aangeboden als vervanging”, blikt Zus terug.

Die laatste werden in dank aanvaard maar uiteindelijk is samen met de gemeente Sint-Michielsgestel gezocht naar een passende oplossing. Zus vertelt: “De gemeente zorgt dat er nog maar één in- en uitgang is en we hebben van hen materialen gekregen voor een mooie toegangspoort.” Uiteraard wordt verder gehoopt dat jong en oud geniet van Het Kabouterbosje en met respect omgaat met de bewoners. Voor alle kabouters is met zorg een plaatsje uitgekozen. Het is niet de bedoeling dat ermee gespeeld of rond gesjouwd wordt want dan gaan ze, ook zonder dat het expres wordt gedaan, alsnog kapot.
Voor Zus en Jet is de klus eigenlijk nooit klaar. Naast de gedoneerde kabouters die nog wachten op hun renovatie en ‘uit huis plaatsing’ zijn er de kabouters die er al enkele jaren verblijven en ook onderhoud nodig hebben. Zus: “Jet haalt er vaak op die een likje verf nodig hebben. Er zijn echter meer mensen actief”, “Dames uit de buurt schieten ook regelmatig te hulp om de kabouters te pimpen”, om tevreden te besluiten: “En de kring met paddenstoelen is onlangs rood met witte stippen geschilderd door een buurvrouw van het bos.”

Zus Langenhuijsen met enkele toekomstige bosbewoners

Foto's:


0