16 oktober 2020

Zund

We zen van de week nor Èindhove geweest. Onze vriend Rinus is daor in ’n appartement gòn woone. Hij zaat vort allennig op z’n boerdereijke in Vorstenbosch en kos ’t gelijk nie mer bij haauwe. Zóiets zie’k d’n onze nog nie doen, want die kan z’nen hof hillemòl nie misse en hij hi groot gelijk. We zitte d’r sommers nie allennig alle daag in, mar we hen ok profijt van de blomme en de vruchte die d’n hoek rond ons huis opleevert. Ongeleuflijk, mar half oktoober hi onze Klaas vur men nog vors geplukte geel frambooze op ’n burdje binnegebrocht. Hij hi d’r ok ’n noot bij geleed. Da is ’t lest van d’n ogst van dees jaor. Vurgende week zen de appel geplukt en is de leste peer gevalle. Eer ha d’n onzen al de drùive geplukt en de bizzumme, de kroesele en de kèrse. Geleuft da wij geniete van da èige grèij!
Ik heb ’s op zitte schreijve wa da’k mee zó wille nimme as ik as leste overblief en nor ’n kamer in ’n tehuis zó mótte. Al da grèij wor ik òn gehecht ben, zó op de sloop terèchte komme, want ons jong hen d’r huis al vol. De klèinkeijnder wille niks van d’n aauwverwetsen troep van ons. ’t Zó ons zeer doen um afstand te mótte nimme van al ons schón dinger.
D’r gebeurt de lesten ted vergimmes wèinig laacheswèrk mi dieje coronatoestand. Tien en Ant ware te zondag nog wel hier en dan zitte we vort zó wijd ùit mekare da’k mót kwèijke um verstaon te worre. Ant zit te waachten op d’re neije knie. Ge wit nie hoe lang da kan duure.
Ik ben al weeze winkele mi zón mondkèpke op. Da waar gin arighèid. Munnen bril besloeg en ik krieg ’t benaauwd mi da rotding op. Ik ben bang da’t allemòl nog lang gò duure…
D’r kwaamp unne schónnen brief van ’n vrouwke ùit Bèrkel Enschot. Ze waar al wijd in de tachentig, mar nog goewd hèl. Ze hagget over d’n Allemantel vur Maria’s die ik gemakt heb en over ’t boek da daorbij hurt. Ze laas da mi zóveul plezier, schreef ze. Ik waar grif vereerd en heb mee truggeschreeve da’k verguld waar en da’k gèire post krieg en da’k niks op de kompjoeter kan. Brieve zen veul schónder as mailtjes, mèin ik.
As ik hier nou nor buite bliek, zie’k d’n òllingen ted malders en meeze die ’t op onze vuurdorre gemunt hebbe. De malder wil de kralle en de meesjes de beesjes. ’n Schón gezicht!
Ik heb de leste daag wir mi de kwaste en penseele zitte werke. Unne kwak naojaorsblomme, vruchte en zeujkes he’k op pepier gezet. En munne mins hi wa illustrasies bij z’n verhale vur ’t blad Brabants besteld. Ammòl wèrk wa’k gèires doe. Zoo kom ik m’n daag wel deur.
Van de week waar ons jaorlijks huudjesfist. Dan komme we mi ’n man of tien bij mekare. Ammòl al meer as fijftig jaor bevriend. ’t Waar nog krèk vur de neij corona reegels. We moesse de zaak verdèile over vier vertrekke. Overal ’n toffel, dan kos’t krèk. Ik hagget goewd veurberèijd en ’t gonk as ’n flùitje. Onze Klaas slèpte mee òn um alles op toffel te kreijge. D’r wier volop genote van ’t eetesgrèij en de lèkkere wijn. (Wij drinken èiges gin wijn, want we zen hillemòl van d’n alkohol af.) Alleman ha goei zin en veul schik. Onze Klaas gonk unne neije mop vertelle. Nèt op da momènt wier ik wakker en toen bliek da’k alles ha gedrómd. Zund zat.

Foto's:


0