SINT-MICHIELSGESTEL – Het armoedebeleid in Sint-Michielsgestel is niet slecht, maar als de gemeente meer regie neemt valt er nog veel winst te behalen. Dat is een van de belangrijkste conclusies van de Rekenkamer, die het Gestelse armoedebeleid in een rapport onder de loep nam.
Door Wim Poels
Exacte cijfers zijn lastig te geven, want de doelgroep is niet helemaal in beeld. Maar naar schatting zo’n 1000 mensen in gemiddeld gezien redelijk rijke Sint-Michielsgestel leven in (relatieve) armoede. Daaronder bijvoorbeeld zo’n 170 kinderen, waarschijnlijk zo’n 100 bijstandsgerechtigden en bijvoorbeeld ook een aantal 90-plussers. De vraag wat armoede is, is ook al lastig te beantwoorden. Het CPB zegt dat de grens voor een alleenstaande bij 1.039 euro in de maand ligt.
Sint-Michielsgestel heeft wel het nodige beleid en er is ook een omvangrijk netwerk van professionele en vrijwilligersorganisaties die zich met armoede bezighouden. Denk daarbij aan Bint, de Vincentiusvereniging en Schuldhulpmaatjes. Een belangrijke conclusie van de Rekenkamer is dat de gemeente in dit netwerk nog meer de regie kan voeren. Zo zouden gemeente en netwerk samen per doelgroep een strategie kunnen bepalen en uitmaken wie precies waarvoor verantwoordelijk is. Op dit moment gebeurt dat nog te weinig. Ook de onderlinge verbindingen kunnen beter.
En al zijn de voorzieningen er wel, ze worden nog niet altijd ten volle benut. Voor een deel komt dat doordat inwoners zich schamen voor hun armoede en daardoor niet zelf op zoek gaan naar ondersteuning. De gemeente en het netwerk zouden er volgens de Rekenkamer goed aan doen wat meer te proberen actief de mensen met armoede op te zoeken.
Daarnaast ziet de Rekenkamer dat er te weinig uren bij de gemeente beschikbaar zijn en geeft ze het advies om elk jaar in een rapport aan de raad te laten weten hoe goed of slecht voorzieningen benut worden. Dat maakt het voor de gemeenteraad gemakkelijk om bij te sturen.
Het college neemt de aanbevelingen over. Maar wat een aantal oppositiepartijen betreft had die reactie best wat scherper gemogen. De Gestelse Coalitie betreft had de reactie van het college wat scherper en vooral concreter gemogen. Fractievoorzitter Yvonne Matthijsse had behoefte aan smart geformuleerde doelen, met duidelijke cijfers.
Wethouder Ed Mathijssen bracht daar tegenin dat in het netwerk veel vrijwilligersorganisaties zitten. Een paar jaar geleden bijvoorbeeld kreeg de Vincentius-vereniging, die van oudsher een goed beeld heeft van armoede en kinderen, de opdracht de Kleinsma-gelden uit te geven. Daar waren duidelijke doelen aan gekoppeld. Na een half jaar bleek dat de vereniging die niet ging halen. “We moeten ervoor oppassen dat we goed bedoelende vrijwilligers niet te veel gaan belasten”, waarschuwde de wethouder.
Soms kun je ook heel verschillend tegen cijfers aankijken. Zo is er een potje met Rijksgeld dat speciaal voor armoedebestrijding bij kinderen bedoeld is, de zogenaamd Klijnsma-gelden. Sint-Michielsgestel slaagt erin 75 procent van dat geld bij de doelgroep de krijgen. Matthijsse vond het triest dat Sint-Michielsgestel er kennelijk nog niet in slaagt dat te regelen. Haar CDA-collega Anja Andres vond het juist een compliment waard. Volgens haar ligt dat bedrag bij veel gemeenten veel lager en blijft er daar veel in overhead hangen.
Een aantal oppositiepartijen overwoog dan ook een motie in te dienen om het college tot actie te manen. De partijen vroegen daarin onder meer om een plan van aanpak in februari, die duidelijk moest maken hoe het college het armoedebeleid efficiënter denkt te maken.
Wethouder Mathijssen vond dat wat snel voor een compleet plan, maar dat bleek ook niet de bedoeling, zo bleek uit een toelichting van PvdA’er Adriaan van der Maarel. Het idee is veel meer dat de gemeenteraad de vorderingen van het college beter kan volgen en kan bijsturen dan als er alleen aan het eind van het jaar een rapportage volgt. De wethouder zegde toe in februari met zo’n stuk te komen en daar nam de raad uiteindelijk genoegen mee.
Zo’n duizend inwoners van de gemeente leven in armoede
Foto's:
