Onlangs vierden we de 95e verjaardag van oma. Of nou ja, we zwaaiden en zongen via een video-bericht. Wat natuurlijk gewoon NIET leuk was. En nu gaat ze naar het verzorgingstehuis.
Het was misschien wel een teken dat ze laatst om 9.00 uur ’s morgens vertelde dat het ontbijt haar toch niet zo smaakte. De reden daarvoor begrepen we ook wel. Een stooflapje met aardappelpuree en jus ligt in de ochtend wel wat zwaar op de maag. Of dat ze ineens niet meer op de naam van de schoondochter van haar eigen dochter kon komen. En dat ze, als de boodschappen worden bezorgd, alles op gaat eten. Vooral zoetigheid. Een hele zak krentenbollen bijvoorbeeld. En oma is heel erg slank.
De dokter kwam en onderzocht haar. Conclusie: vasculaire dementie, vanwege de tia’s die ze in het verleden wel eens heeft gehad. Ze kwam op de lijst voor een kamer in een verzorgingstehuis. Zelf was ze het daar ook wel mee eens. Ze had de kracht nog niet om een kopje af te wassen, vertelde ze. Toen er werd gebeld dat er een plekje vrij was gekomen, was het toch nog onverwacht. Sindsdien heeft oma elk uur een andere mening. Ze ging kijken en reageerde verontrust: “Dat bed gaat toch wel uit de kamer, hè?” Dat vond ze voor schut. Ze was wél blij met het uitzicht.
Aanstaande donderdag gaat ze verhuizen. Van een aanleunwoning naar een kamer. Veel spullen zal ze moeten achterlaten. Ook een gedeelte van haar geliefde boeken, waar ze stug in blijft lezen, ook al weet ze elke keer dat ze het boek sluit, niet meer waar het over gaat. Ze is er zelf een aantal keren akkoord mee gegaan, dat ze naar het verzorgingstehuis gaat. Toch schrikt ze af en toe op: “Maar ik ga toch niet naar het bejaardenhuis?,” roept ze dan, “Dat is alleen maar voor oude mensen hoor, die het niet meer weten.” Zelf weet ze het natuurlijk allemaal nog erg goed.
Groetjes Kleine Ven
Foto's:
