22 januari 2021

Hou vol

Wij weeten zoo onderhand nie mer wa ons allemòl bove de kop hangt. Giestere hi onze Klaas vier condoleancebrieven op de post gedaon. Inne vur ons Jet die 35 jaor ons huis schón gehaauwen hi. Ze waar hier keijnd òn huis. Toen ze al gestopt waar, hen we ze nog wel ’s gebèld as we iets nie kosse veijne. Jet wies ’t gelijk! Ze hi hier heur wèrk zó traow en goewd gedaon, da we enkelt mar goei herinneringen òn heur hebbe; ’n goei en hartelijk mins da ’t nie hèndig hi gehad umda d’re mins verongelukte en ze mi drie klèin kiendjes aachterbleef. Mar ze sloeg d’r èige d’r durheen en de keijnder hen heur tot ’t èind toe geweldig verzùrgd.
Ria van der Ven stùrf en daormi ister ’n mooi en goei vrouwke minder. Onze Klaas buurtte mi heur gèire over ’t dùrp van zen jeugd. Lie Vingerhoets, de weuw van Harrieje, hoofd van de school in de Geel Hoef, is dur corona vertrokke. We zage heur alle weeke bij de oudste bruur van onze Klaas. Alted gewèldig verzùrgd en ze ha zónne schónnen humor. Heur Limburgse verhaaltjes zen onvergeetelijk. En toen vertrok Hans Loeffen schielijk dur corona! Hans van Roelve waar vur onze Klaas Hans van Dorreke van Hannusoome. Doortje Loeffen-Swanenberg waar vur men schónvòdder Dorreke van tante Mina. Hannusoom waar verongelukt mi z’n pèrd en tante Mina waar lang weuw. Hans wónde op de Wambèrg op ’t ouwerlijk huis. Onze Klaas waar pas nog bij Hanse um theeblomme op te haole. Hij vertelde dattie van de zommer gestoke waar dur unne macht bieje en bewusteloos waar afgeleeverd bij ’t ziekenhuis, mar hij waar d’r rillijk goed ùitgekomme, al waar ie hartpatiënt. Hans boerde nog lang ouwerwets, mar da stelde nie veul mer veur. Zunnen blomhof waar d’n blikvanger! Hij buurtte gèire en wies nog veul van de aauw toestande. Hij vertelde van de zommer nog ’n verhaal over onze pap die ’n hogzwanger vrouwke bij Coudewater thuisbezùrgde in z’n uurste keeverke. ’t Jungske da toen geborre wier, wó gèire meer weete van de ‘taxisjefeur’. Da ha Hans hum ammòl kunne vertelle en hij ha zèlfs ’n aauw krantefoto van Jòs de Laot laote zien! Och, de Wambèrg! Ik ben d’r zó gèire gekomme! As jong durske moeg ik daor meehèlpe op de boerdereij. Ik waar bevriend mi Antoinette. Ik moeg zonder zaol op ’t pèrd zitte as ’t nò ’t wèrk nor de wèij moes. M’n boks stonk nòdderhand òlling nor ’t pèirdezweet, mar ik von da’t lèkker roek. We moesse trugdenken òn onze jongen ted. Op ’t ijs van de Wambèrg hen onze Klaas èn ikke mekare ummers vur ’t uurst getroffe èn toen is de vonk eigelijk aachtermekare overgeslage… Nò ’t schòtse gonk ’t jong volk gèire nor de gastvreij boerdereij van Roelve. De zuujten inval; alleman waar welkom. ’t Krioelden ’r van de leeftedgenote. Schón meide en stoer jonges. D’r zen verschèije koppels ùit vortgekomme die al ’n leeve lang stand haauwe.
Nou is dieje goeien Hans d’r ok al nie mer. Daor worde toch nie vrolijk van.
Wij, aauw krùiers, zitten in de gevaorenhoek; we zen de uurste doelgroep van da verrèkkenis virus. ’t Kan nog lang duure vur we ammòl ingespote zen…
Mar wij hen nog zat te doen. Ik schilder alle daag òn m’n blommeprojekt en onze Klaas is druk mi d’n Brabantkalènder 2022. Vur verveeling hen wij ginnen ted. D’n onze kan nie nor de kapper en z’n haor groeie z’n best. Hij ziet ’r ùit ès unnen aauwen hippie. Ik veijn ’t schón.

Foto's:


0