03 maart 2021

Klets van ons Eigen

Gelukkig zijn er mensen. Mensen met een warm hart, ook al zijn de wegen bevroren. Mensen die, ondanks dat ze zelf in de put zitten of hebben gezeten, aan die ander denken en zeggen: wat er ook is, ik ben er voor jou.

Toegegeven: er zijn ook een hoop mensen die wrevel en ongenoegen opwekken. Vooral als ze met onherkenbare profielfoto’s op social media staan en zonder enige wroeging mensen uitschelden.
Sowieso is het niet moeilijk om een hekel aan de mensheid te krijgen als je alle reacties ziet onder de nieuwsberichten op Facebook. Er wordt geoordeeld, veroordeeld en vooral: vergeleken met het eigen leed.

Jongeren die het zwaar hebben? Wat een onzin! Onze Mien heeft het pas zwaar. Geboren na de Eerste Wereldoorlog, een tiener in de Tweede Wereldoorlog en nu eenzaam en alleen in een verzorgingstehuis. Leraren die het pittig vinden? Wat een lachertje! De mensen in de zorg hebben het pas zwaar.

Maar weet je: het maakt helemaal niet uit wie je bent en waar je werkt en wat je hebt meegemaakt. Relativeren is een groot goed, maar dat neemt niet weg dat je soms best even in de put mag zitten. Dat je denkt: nou, vandaag was dus echt niet leuk. Dat je vier uur achter elkaar hebt moeten huilen omdat je geen inkomen meer hebt. Maar je mag óók huilen omdat je geen carnaval kunt vieren of gewoon omdat je het zo mist om iemand te knuffelen.

En dan, ja dan zijn er dus mensen. Die komen troosten. Die toch een cadeaupakketje af komen geven op een kinderverjaardag. Die een kaart sturen. Of een bos bloemen geven. Of een beenknuffel. Die even bellen. Interesse tonen. Je laten weten dat je best verdrietig mag zijn. En deze mensen (van wie je het soms niet eens verwacht) maken het hart weer warm.

En die reacties op nieuwberichten op social media? Die zouden eigenlijk gewoon verboden moeten worden.

Groetjes Kleine Ven

Foto's:


0