16 juli 2021

Zeegeninge

Wèllie hen wir iets mois mee meuge make. We war dur ons vriende, Hans en Hank gevraogd um nor Vollenhove te komme. Daor zón we rond drie uure moete zen en zón d’r ’n rondleiding krijge mi as afsluiting ’n ùitgebrèijd diner. We moege blijven overnachte in ’t vierstèrre hotel Oldruitenborgh en zón saanderdaags nò ’t ontbijt wir huiswaarts gaon. Zón sort dinger doen die gastgeevers ins in de vijf jaor bij gelegenighèid van de verjeurdag van Hanke. We zen dur hullie ok al ’s bij Voetisch, Carré en ’t Heeziks kasteel verzocht en alle kirres waren ’t bijeenkomste van groote klasse, worbij nie op unne sènt gekeeke wier.
’t Waar zón 160 kielemeeter rije, mar we lieten ons nie afschrikken en zón onderweeges wel ’ne keer stoppe. ’t Weer da beloofd waar, zó wisselvallig zen, mar onze Klaas zin: ‘we gòn vruug en nimme de fietse mee um tevurre wa rond te toere. Daor zen we nog noit geweest en daor lupt de Zuiderzee fietsroete. Da bleek wir ’n heel goei idee van d’n onze, want jonge, wa troffe wij ’t! Stralende zon over ’n wijds landschap zoowas wij ’t zèlde gezien hen. We zage Blokzijl, Schokland en Urk op de handwijzers staon en fietste van Moespot nor Muggenbeet. Vur drie uure stonne we bij de indrukwekkende havezate die ons hotel waar. Daor zate Hans en Hank op ’t terras. Bij ’n prachtig ùitzicht kosse we bijbuurte. Ze zinne da ze deeze keer vur ontvangsten apart gekoze han umda ze dan ok ’s ècht van mins tot mins kosse praote. Da beviel ons prima, want we han veul te vertellen en bleeken ok veul van hullie nie te weete. Da Hans in Indië geborre waar, da zen vòdder leraar Frans waar, da ze nò d’ren traow op zoveul plòtse gewónd han…, in Brazilië en Ammirrika! Wij wiese da ze unnen grooten boot han en in Tilbùrg ’n appartement en da ze in Normandië ’n huis han en unnen optrek in Spanje. Wa zó fijn is òn ons gastgeevers is da ze zón breej belangstelling hebbe en da ge mi hullie over van alles en nog wa kunt buurte. We kreegen ’t nog efkes over d’n ted da Hank apotheekers assistènte waar. Toen kwame d’r nog vrouwkes in de zaak die ‘’t lekkers van Bekkers’ bestelde! Da waar toen de schuilnaam vur ‘de pil’.
Ons diner waar fantasties. We hen uure getoffeld en ik zó nie kunne zegge wa ’t lèkkerste waar, mar alles waar zó bizunder van smaak en fijn opgemakt da w’ons èige verwend vuulde.
Smèires òn ’t ontbijt ate wir z’n best en we han nog stof zat um wijer te klètsen ok. Ons verblijf waar umgevloge, mar onvergeetelijk. We dinnen um elf uure naogenietend onder unne wijdsen himmel nor ’t zùie.
Ònsluitend moesse we um een uur bij Thieuje en Maria’s ònkomme. Daor zón Gradje en Kaatje dan ok zen. Wij gonge vruuger alle jorre fietse, mar nou is t’r ’t verstandig besluit genomme da fietse mi z’n zesse te gevorlijk is vur aauw krabbers as wij en dùrrum gòn we vort umsteburt bij mekaren eeten en buurte. We wieren al wir flink verwend en de plezierige praot zùrgde da d’r zat te laache viel. ’t Waar wir kèijgezellig as vanouds. Wij han ’n gewèldig weekend meegemakt.
Toen we saoves in voldaon ons nesje viele, zin d’n onze: ‘wor hen we’t toch òn verdiend da we’t zó goewd hebbe!’ Da zin onze Klaas z’n moeder ok alted as ze d’n hillen dag kèijhard gewerkt ha en saoves doodmuug in de stoel viel.

Foto's:


0