300 woorden
‘Het was aan de Costa del Sol, tingelingeling…’
Ja, we zijn een weekje naar Andalusië geweest. Zomaar. Wisten wij veel dat dat de Costa del Sol heette. Fijne vakantie gehad en goed uitgerust.
Maar dinsdagnacht kon ik moeilijk slapen en droomde ik van Schijndel.
Ooit hadden een aantal mensen daar de gedachte gehad om samen met Rooi de nieuwe tijd het hoofd te bieden. Daar viel iets voor te zeggen. En opeens rook het verwaande Veghel de kans om die twee ‘dorpjes’ in één klap te annexeren tot één grote gemeente. Het enige dat ze moesten doen was hun naam inleveren en dan konden ze aan de touwtjes trekken.
En zonder mits of maar gingen wij mee als volgzame geiten. En nu neemt Veghel het voortouw op alle fronten.
Gemeentehuis weg, gemeentesecretaris weg,… Straks de gemeentewerf nog, of Paaspop?
Veghel aast op de spaarcentjes van Schijndel, voor zijn achterstallig onderhoud. Dat kan straks mooi Meierijstad doen!
Gedeelde smart, halve smart.
Wellicht heb ik die nacht aan de Costa, mijn gevoelens over Veghel in dit stukje wel extra aangezet. Straks zijn we één gemeente en worden de gelden echt wel eerlijk verdeeld! Natuurlijk! En dus moet ik niet zo populistisch denken over ‘hun’ en ‘ons’. Schijndel wordt echt geen buitenwijk van Veghel!
Maar van dat gemeentehuis, dat klopt en ook die sluitende begroting van Schijndel die klopt. En trouwens dat van die gemeentesecretaris ook!
Dus vandaar even deze vlaag van wantrouwen naar die niet eens zoveel grotere buurgemeente.
Moeten we nog iets ondernemen? Geen nieuw theater aan de Noordkade van Schijndels geld, maar eerst hier een goede podiumaccommodatie bijvoorbeeld? Ik noem maar iets.
Toen viel ik opnieuw in slaap.
In de verte hoorde ik de belletjes van de geiten in het dal, waarvan ik hoopte dat veel mensen in Schijndel die konden horen rinkelen…tingelingeling!
Henk
Foto's:
