Ik kan me niet herinneren dat ik als kind twee weken meivakantie had van school, laat staan dat we weggingen. Wij hadden met name de zomervakantie. En in die vakantie gingen we naar Frankrijk. Mijn ouders spaarden er een heel jaar lang voor en het werden vakanties waar ik met heel veel plezier aan terug denk.
Tegenwoordig is de meivakantie ook een soort ‘zomervakantie’. Bij mijn kinderen op school gaat iedereen massaal weg. Misschien ligt dat meer aan de soort school en zijn publiek, maar het is bijna onmogelijk om je kinderen te vertellen dat je niet weggaat. Iets wat ik overigens tot nu toe ieder jaar tegen ze moet zeggen.
Als alleenstaande ouder zit het er simpelweg niet in…Twee vakanties per jaar.
Wat is er veranderd in ons land? Voor mijn gevoel gaat iedereen maar op vakantie, winkelt eindeloos, leeft er op los etc. Of ben ik verblind door de leefomgeving waarin ik me bevind?
In ieder geval is het nu weer meivakantie. En dit jaar ben ik de geluksvogel die mijn kinderen heeft mogen vertellen dat we wél weggaan. Een volle week naar Ibiza, samen met mijn vriend en zijn kinderen. Het voelt alsof ik de loterij gewonnen heb en gelukkig bemerk ik bij mijn kinderen hetzelfde. Ze voelen zich bofkonten en vragen al weken of ze daar palmbomen hebben, of de zee al warm genoeg is om in te zwemmen, of ze dan ook een keer een ijsje krijgen?
Eerlijk gezegd geniet ik al weken van deze vakantie. Al is het alleen maar van de voorpret. Wat voelt het als een cadeau om mijn meiden deze luxe een keer te kunnen geven.
En geen paniek, ik blijf het gewoon meivakantie vinden, waarin ik het echt als een dikke extra voel om weg te gaan.
Dus tot over een weekje!
Flore
Foto's:
