De kinderen hebben vakantie en dus de ouders ook binnenkort. Al twee weken zie ik de voorbereidingen van caravans die van stal komen, tenten die worden uitgeprobeerd. Bij De Wit is geen parkeerplaats te vinden.
Dit jaar gaan wij om diverse redenen niet op vakantie. Dat hebben we vroeger uit geldgebrek al eerder gedaan, dus waarom nu niet?
De Portugese dichter Pessoa schreef er ooit een gedicht over:
Ik heb geen geen lijstjes opgesteld, geen spullen bij elkaar gezocht, geen koffers gepakt en geen plannen gemaakt voor morgen, omdat die plannen al vaststonden.
Geen geblèr vanaf de achterbank of we d’r al zijn en geen stapvoetse files op de Route’Solleil bij 35° blakende zon, Geen Mac-stop of gore wc’s, geen controle naar het flapperende dekzeil op de aanhanger. Geen afslag gemist.
Of ik het ga missen? Jazeker, vakantie heeft zo zijn bekoring:
Elfhonderd kilometer rijden en als je er bent drie dagen afkicken, dan langzaam in de lome vakantiemood om het einde daarvan alweer te zien naderen. Nog twee dagen zwemmen in dat prachtige riviertje tussen rotsen en dan al weer opbreken, alle rommel en souveniertjes mee, die mooie steen, wat flessen wijn; die thuis héél anders smaakt. En dan elfhonderd kilometer ‘terug naar AF`. Je ziet thuis de e-mails van de Zaak en je directeur heeft gebeld…!
Nee, ik neem een lekkere douche en bedenk hoeveel geld we zomaar uitsparen voor heel veel andere leuke dingen. Bijvoorbeeld met het veer bij Megen tien keer heen en terug over de Maas. Kost geen drol!
Fijne vakantie allemaal!
Henk
Foto's:
