Jos woonde op een landgoed in Tilburg, waar mijn vrouw de terminale zorg gaf aan de broer en zus die dat landgoed beheerden. Jos zorgde zijn hele leven al voor het bos en had een goed contact met de verpleegkundigen van de beheerders.
Toen broer en zus stierven zijn we bevriend gebleven met Jos (85). Hij mocht in ‘zijn’ bos blijven wonen. Vandaar dat ik hem ophaalde toen mijn Margo 50 werd. Het zou de laatste keer zijn bij ons.
Hij zei tegen Margo: “Ik heb een bijzonder cadeau. Jij bent geboren in 1955. In dat jaar heb ik ’s nachts een opname gemaakt met een van de eerste bandrecorders”.
Jos had microfoons in de bomen gehangen en de zang van een nachtegaal opgenomen. Een neef had het anno nu op CD gezet en dat was het cadeau voor Margo. Een nachtegaal uit 1955.
Toen Jos stierf werd hij opgebaard in zijn huisje in het bos met op de achtergrond het gezang van de nachtegaal. Alle verpleegkundigen brachten hem samen naar zijn laatste rustplaats. Mooi!
Diezelfde zomer zat ik ’s avonds te werken in mijn studio. Opeens hoor ik het zingen van een vogel. Het was een nachtegaal in onze boom vlakbij ons huis. Ik heb een tijd buiten staan luisteren naar die wonderschone zangpartij.
’s Morgens zei ik tegen Margo: “Je moet de groeten van Jos hebben. Hij was hier vannacht.”
De volgende avond kwam Victor op bezoek, een vriend en kunstenaar die veel met geluid bezig is. Ik vertelde hem het verhaal van de vorige avond en tegelijk hoor ik weer die nachtegaal. Dezelfde boom, hetzelfde geluid. Toen hebben we de opname uit 1955 via de computerboxen afgespeeld, deur, ramen en volumeknop open. En warempel, de nachtegaal uit 2015 zong naar die nachtegaal uit 1955. Blijkbaar hadden ze contact met een tijdsverschil van 60 jaar!
Ik denk dat Jos heeft begrepen dat wij zijn ‘boodschap’ begrepen hebben.
Ik heb hem nooit meer gehoord.
Henk
Foto's:
