Pap, waar jij nog schreef over lekker geen stress, lekker geen koffers inpakken en lekker genieten van het thuisblijven dit jaar, loop ik hier compleet over.
Wij vertrekken pas aanstaande vrijdag, maar iedereen om me heen is wel al weg, inclusief vriendlief en zijn kroost. Ik moet gewoon nog werken. Tot en met donderdag nog wel.
Normaliter niet zo erg, maar als je én geen oppas hebt én je moet nog heel het huis schoon voor vertrek én je moet nog koffers pakken, wassen en zorgen dat je vooral niets vergeet, dan ga ik dus los.
Los door complete stress. Lekker hoor, zo’n vakantie.
Ik moet je eerlijk bekennen dat toen ik je column las over je eigen ervaringen omtrent vakantiestress in het verleden, ik een glimlach niet kon onderdrukken. Herinneringen van vroeger kwamen boven. Mam die van zolder tot kelder alles spik en span wilde hebben, terwijl jij vloekend bij de aanhanger stond omdat er te veel zooi klaar stond en je het onmogelijk allemaal mee kon krijgen.
Wij als kinderen konden op die momenten beter maar heel stil zijn, anders ontplofte de boel en zouden we mogelijk helemaal niet meer vertrekken die dag.
En nu doe ik hetzelfde. Ik zeur, zucht en steun bij het idee alleen al dat alles nog schoon moet, dat alle zooi bij elkaar geraapt moet worden en een veel te kleine koffer in moet.
Ik wil je daarom vragen lieve pap, juist omdat jij beschrijft helemaal geen stress te hebben of jij misschien, heel misschien mijn meisjes een paar dagen kunt opvangen? Dan kan ik namelijk gewoon werken en in de avonduren zorgen dat alles klaar is voor ons vertrek.
Misschien kan het dan een keer doorbroken worden. Die vakantiestress. Dat zou toch fijn zijn pap?
Weet je, jij begrijpt het toch wel… ik breng ze gewoon. Tot zo!
Flore
Foto's:
