Een Olympische accommodatie is het niet. De koddige figuren met hun bezems, die onder veel geschreeuw voor de stenen uit rennen om ze met vegen over het ijs bij te sturen, ontbreken vandaag. De curlingschijven zijn niet van steen, maar ze zien er al een stuk serieuzer uit dat bij de eerste editie van het curlingtoernooi op het Winterpark in hartje Schijndel. “Toen gebruikten we nog fluitketels”, herinnert organisator/scheidsrechter Jan-Hein Korsten zich.
“Het is topsport”, stelt Willem Vissers vast als hij het wedstrijdschema te zien krijgt. In eerste instantie meent hij dat zijn team dertien keer de baan op moet voor wedstrijden van telkens ongeveer tien minuten. Dan blijft er wel erg weinig tijd over om tussendoor een biertje te pakken in het café van het Winterpark. En dat pilsje is voor veel deelnemers ook een belangrijke reden om mee te doen. Gezelligheid staat voorop.
De vrienden van De Wit Schijndel, niet verwant aan de voetballers, staan voor de tweede keer op de ijsbaan. Vorig jaar was deelname zo goed bevallen, dat de ploeg nu met drie teams van drie personen aan de start staat. “Natuurlijk kom je hier voor de lol”, zegt Kees van Oorschot. “Maar als je toch op de baan staat, wil je ook winnen. Het is leuk om zelf een schijf goed te plaatsen, maar misschien nog wel leuker om een schijf van je tegenstander weg te ketsen.”
Bij de een is het een verjaardagsfeestje, bij de ander een vereniging. Maar vrijwel elke ploeg vertelt dat het idee om mee te doen ontstaan is tijdens de een of andere feestelijke avond. Bijvoorbeeld tijdens een bijeenkomst van kookclubje ‘Karakoocke club 2.0’ (‘we zijn een kookclub en aan het eind van de avond barsten we vaak in zingen uit’) kent bijvoorbeeld de organisator. “Die pushte ons om mee te doen”, vertelt Caspar Schellekens. Trainen is natuurlijk lastig. “Maar we hebben wel een tactische voorbespreking gehad. Een teamlid heeft de spelregels doorgenomen. En de tip is: brute kracht heeft geen zin.”
Een beetje tactiek komt er bij het curling wel kijken. De bedoeling is dat je vanaf een matje de schijf richting een roos schuift. Het team dat de dichtst daarbij liggende steen heeft scoort. “Als je een steen hebt die goed ligt, kan een teammaat er bijvoorbeeld een steen voor leggen, zodat de tegenstander jouw steen niet rechtstreeks kan raken”, legt Korsten uit.
Dergelijke tactische bespiegelingen zijn aan de meeste curlers vandaag niet besteed. Het fenomeen is zo nieuw voor ze, dat ze al blij zijn als ze een steen fatsoenlijk spelen. Sommigen hebben er een aardig gevoel voor. “We liggen”, klinkt het dan. Maar je ziet ook schijven die hard tegen de boarding aan het eind van de baan knallen of die juist veel te weinig snelheid hebben. Op de achterste ijsbaan wordt zelfs zo gegooid, dat de stenen rollend op hun zijkant de meters maken.
18 teams van minimaal drie personen deden er dinsdag mee op de eerste van het vier dinsdagen durende toernooi. Korsten is er dik tevreden mee. “Mogelijk worden het er de komende weken nog meer. Vorig jaar hadden we er in de kerstvakantieperiode 24.” Het toernooi gaat de komende drie dinsdagavonden verder. Wie aan het eind bovenaan staat, mag zich Schijndels curlingkampioen noemen.
Meedoen is hier belangrijker dan winnen
Foto's:
