Marianne Brockhouse. Voor velen een bekend gezicht van het Elde College. Na 39 jaar neemt ze afscheid van de school en van het onderwijs.
In 1977 begon de toen 21-jarige Marianne op de Sint Jansschool in Schijndel, een school voor speciaal basisonderwijs. Na de nodige naamswijzigingen en de fusie in 2002 werd het Praktijkonderwijs op het Elde College. “Eigenlijk had ik geen vastomlijnd plan. Ik wilde iets met kinderen doen. Na de mavo en havo werd het de Pabo. Ik kom uit een onderwijsfamilie, het was een uitgemaakte stap. Alles wordt van boven geregeld, daar ben ik van overtuigd. Het heeft zo moeten zijn dat ik in mijn vaders voetsporen ben getreden (haar vader was leerkracht en later directeur speciaal onderwijs in Houthem -Valkenburg)”, aldus Marianne.
Marianne stamt nog uit de tijd dat er gescheiden les werd gegeven: klassen voor jongens en klassen voor meisjes. “Ik ben na 3 jaar de 9-jarige leerlingen te hebben gehad, begonnen in de meisjesklas. Begin jaren negentig werden het gemengde klassen. Ik gaf daar kookles en arbeidstraining.” Dat laatste doet ze nog steeds. Marianne vindt het belangrijk dat kinderen kunnen doen waar hun passie ligt. “Ze gaan de maatschappij in op hun eigen niveau en doen waar hun hart ligt. Het is mooi om te zien dat ze goed terecht komen!” Menig leerling informeerde de docent na de schoolperiode over zijn of haar loopbaan. “Dan vertellen ze vol trots hoe het met ze gaat en wat ze doen, dat is mooi om mee te maken.”
Consequent handelen
In wezen is er niet zo veel veranderd in al die jaren voor de klas, vindt Marianne. “Leerlingen zijn wel een stuk mondiger geworden. Ik begin altijd bij nieuwe leerlingen met de volgende spreuk: jullie leuk, ik leuk. Jullie vervelend, ik vervelender der der. Ik denk dat de leerlingen mij vooral zullen herinneren aan mijn harde stem. Maar ook de structuur in de lessen en mijn consequent handelen. Ik hoop dat ze veel geleerd hebben. In die 39 jaar heb ik menig kind van oud-leerlingen in mijn klas gehad. Leuk is dat!”
Praktijkonderwijs op het Elde College is een tweede thuis voor Marianne geworden. “Het is een raar gevoel om straks echt te stoppen. Ik denk dat ik dat pas na de zomervakantie ga voelen. Maar mijn collega’s zeker ook. Ik was iedere dag al om 07.15 uur op school, deed de lampen aan, laadde de vaatwasser in en uit en ruimde op. Dat moeten ze straks zelf doen.”
Nauw contact
“Ik kijk terug op een hele mooie en gezellig tijd. Ik ben altijd met veel plezier naar mijn werk gegaan. Mijn hart ligt ook echt bij praktijkonderwijs: het werken in kleine groepen en het nauwe contact met kinderen en hun ouders/verzorgers.
Afgelopen dinsdag 19 juli was Marianne’s afscheid op het Elde College in besloten kring. En straks? Het plan is te emigreren naar Engeland. “Dan hoop ik samen met mijn echtgenoot te genieten in the Midlands in Engeland!“
Foto's:
