MOLENS

Door het feit dat een deel van de kleinkinderen van onze familie zijn neergestreken buiten het Brabantse, vindt onze jaarlijkse familiedag zo nu en dan plaats boven de grote rivieren. Zo was dat ook zondag jongstleden het geval.

Zondagochtend. Vroeg uit de veren. We waren welkom bij de Zaanse Schans in Zaandam, stond in de uitnodiging. De Zaanse Schans. Wij waren er nog nooit geweest. “Nederlands meest populaire attractie wanneer je de aantallen bezoekende buitenlandse toeristen vergelijkt met andere bezienswaardigheden”, lezen we vooraf op de site. Wij waren er echter nog nooit geweest.

“Vorig jaar meer dan twee miljoen bezoekers”, staat er. En het zijn bijna allemaal fotograferende Japanse bezoekers, liet ik me zondag ontvallen. Japanners en foto’s, ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, ook in de Zaanse Schans.
Na een welkom en een bezoek aan het museum met de Verkade Experience zochten we buiten het stralende najaarszonnetje op.
Een rondvaart, de speeltuin, pannenkoeken, het terrasje… Het stond allemaal op het programma. Het zou een mooie dag gaan worden. Het museum, de authentieke huisjes, de molens en het plein met de terrasjes en de winkeltjes. Jawel, het kijkt allemaal mooi, maar de wandeling langs de molens is me toch wel het meest nabij gebleven.

Busladingen vol met buitenlandse toeristen die, van heinde en ver, komen kijken naar een molen. Een molen. Voor ons zoiets gewoons. We hebben er nota bene drie stuks in optimale conditie staan in het verspreidingsgebied van deze krant, plus nog eentje in aanbouw. Wat wil je nog meer.

Voor ons is het maar gewoon. Een Japanner reist bijna tienduizend kilometer om de molentrappen in het Zaandamse te mogen beklimmen. En wij? Wij komen bijna dagelijks langs dit stukje erfgoed zonder het, zo lijkt het tenminste, ook maar een blik waardig te gunnen. Terwijl we er eigenlijk apetrots op zouden moeten zijn. Een de molenaars doen hun stinkende best om ons nuchtere Nederlander te interesseren en informeren over dit prachtige stukje cultuur. Helaas…

Weet je wat het mooie is van dit alles.

Wij rijden op een zondagochtend ruim honderd kilometer het land in om ook nog eens vier euro en vijftig cent te betalen om de binnenkant van een molen te mogen bekijken. Bij ons in Geffen, Rosmalen en Vinkel is dat gratis en hebben ze ook nog eens de tijd voor je. Ik kan het u van harte aanbevelen.