Jaren geleden wist ik precies wat ik wat mijn mogelijkheden waren in de keuken. Ik kon namelijk meer niet dan wel. Dus toen ik voor het eerst voor mijn aanstormende echtgenoot ging koken, hield ik het veilig, dacht ik: biefstuk, aardappels en een salade. We kenden elkaar echter nog niet zo lang, gingen meer naar restaurants dan dat we thuis waren en dus had ik niet in de gaten dat mijn Grote Liefde (GL) nooit kookte. Sterker nog, de plastic folie zat nog net niet om de oven heen en daarnaast bleek het gasstel iets met inductie te zijn, wat ik niet kende noch eerder had bediend.
Binnen mum van tijd waren mijn twee zwarte plastic spatels vast gesmolten aan de bodem van de pannen. De biefstuk werd niet ‘langzaam dichtgeschroeid’, maar verkoolde binnen twee minuten. De aardappelschijfjes bakten vast en de magere spekreepjes voor de salade verdwenen onder een hoop rook in zwartgeblakerde wormpjes. Op het moment dat GL thuiskwam had het aroma van het gesmolten plastic zich zojuist vermengd met de geur van aangebrand vlees. Hij wierp één blik in de pan en zei: ‘Dat eet ik niet. Van zwart vlees krijg je kanker.’ Na een pauze voegde hij eraan toe: ‘En van gesmolten plastic ook.’
Ik was uiteraard de wanhoop nabij, wat ik probeerde te maskeren door de schuld op hem af te schuiven (‘wie heeft er nu inductie?!!’) en het was een wonder dat we drie jaar later toch trouwden. Gelukkig voor hem, veranderde ik alsnog in een keukengodin.
Laatst las ik in een verzameling recepten van Sylvia Witteman het perfecte tweepersoonsdiner. Als voorgerecht spaghettini met garnalen, een hoofdgerecht van entrecote met zwarte olijven en ansjovisfilet en tot slot frambozen met ijs. Ik rook spontaan weer de geur van smeltend plastic.
Nee, laten we wel wezen: mocht je nou jouw GL te eten krijgen, maak dan lasagne. En schenk van tevoren vooral veel wijn.
Bak het gehakt rul, voeg de roerbakgroenten toe en na een minuut of drie de tomatensaus, een scheut zoete chilisaus, ketjap en een schepje suiker. Roer dit even door, draai het vuur laag om een ovenschaal te pakken en vul deze om en om met lasagnebladen, het gehaktmengsel en eindig met de bladen. Gooi er een hele pot bechamelsaus overheen en strooi tenslotte het geheel dicht met geraspte kaas. Een minuut of dertig in de oven op 180 graden; kunnen jullie weer een goed gesprek voeren.
Groetjes Sophie Fleur
Ingrediënten:
Lasagnebladen (niet vers!)
Pot tomatensaus
300 gram gehakt
Italiaanse roerbakgroenten
Zoete chilisaus
Ketjap
Suiker
Pot bechamelsaus
Geraspte Kaas (de hele zak)
Foto's:
