Schaapjes tellen, was het devies… wanneer je de slaap niet kon pakken. Ik weet nog dat ik die wijze raad toen als ukkie vroeger, iets te letterlijk nam. Schaapjes tellen, in het donker zeker.. Hoe zou je dat willen doen, en dan daarbij… er stonden bij ons helemaal geen schapen op het behang… Op ons behang stond helemaal niks, gewoon wit behang, er viel niks te tellen…zeker geen schapen..
Vorige week was zowat heel Nederland aan de griep. De paracetamol was niet aan te slepen, las ik. Mede door die griep, het hoesten, de koppijn, en de pijn in al men ledematen sliep ik heel slecht… Die griep. De griep, hij had me helemaal in zijn greep. Ik lag vaak heel vroeg in de morgen klaarwakker… Vier uur in de ochtend was eerder regel dan uitzondering… Schaapjes tellen, ik heb er vaak aan liggen denken, tijdens het mijmeren ’s morgens…
Want dat doe je nu, zoveel jaar later.. Dan ga je mijmeren… Dat zijn van die zogenaamde nadenk momentjes… Zeker wanneer je de slaap niet te pakken krijgt heb je dat. Het is te gek voor woorden wat voor een fantasie er dan door je gedachtegang kan gaan. Hele luchtkastelen komen voorbij… Het een nog spectaculairder dan het andere, toch? Of heb ik dat maar alleen?
Ik kreeg trouwens het idee dat deze griep toch van die rare dingen met je deed… Dromen bijvoorbeeld, en dan vooral enge dromen… Ook zoiets. Wanneer je normaal wel eens een foute’ droom hebt en je daarvan wakker wordt… Och.. dan is het vaak over en uit met de droom, wanneer je daarna weer gaat slapen, toch? Ik beschuldig er deze griep ervan dat hij, en niemand anders dan hij, er schuldig aan is dat mijn foute droom gewoon, zelfs na een bezoek aan het toilet, vrolijk verder ging waar hij was gebleven.. Tot wel drie keer toe…
De griep, hij had inmiddels driekwart van onze familie bij zen kladden.. De symptomen kwamen allemaal overeen… Alle ins en outs kwamen tot ons via de familie Whatsapp. Ja… ook wij zijn aan de familie app. Wel handig zo’n communicatie… Niet besmettelijk… qua griep bacteriën dan. Je blijft op de hoogte van het wel en wee van alle patiënten inclusief de gemeten koortsige temperaturen in zowel stijgende of dalende vorm. En wanneer je echt geen zin hebt dan lift je gewoon mee op de berichtjes die voorbijkomen op de app.. ok goed.. nie dan.
Een Familie-App. Ik lag me al mijmerend’ af te vragen of dat vroeger, en dan praat ik over de jaren zeventig van de vorige eeuw, ook had gekund.. En daar bedoel ik eigenlijk mee of onze ouders dat dan ook gedaan zouden hebben, met ons dan, als die mogelijkheid er geweest zou zijn. Ik weet het niet. Je moet dan wel delen… En mijn herinnering van toen is toch wel dat er een hele grote waas van geheimzinnigheid rondom heel veel zaken was… Niet dat er foute dingen gebeurde, nee… verre van dat, maar het werd gewoon niet gedeeld… punt uit. En waarom? Wie het weet mag het zeggen.
Wat fijn dat, dat nu allemaal anders is. Transparantie… Geen geheimen voor elkaar, openheid..Mooi dat het er is. Och, ik weet ook wel dat ik nu niet de illusie moet gaan hebben en denken dat er voor ons als ouders geen geheimen bestaan… Natuurlijk wel… Maar de goeie verstaander, snapt heus wel hoe ik het bedoel.
Het is zo mooi… dat het nu allemaal wel kan. De jongeren vinden dat eigenlijk maar heel vanzelfsprekend.. Maar al mijmerend lig ik me te bedenken dat het toen wel effe anders was. Zeker niet vanzelfsprekend.
Foto's:
