10 juni 2019

Pastoor van David van Dijk: “Ik wil hier eigenlijk niet weg”

Vertrek van de Pastoor uit Geffen, Vinkel en Heesch verrast iedereen

GEFFEN –Op 9- jarige leeftijd voelde hij, in elke vezel van zijn lijf, zijn roeping. Pater van Hoek uit Asten (Peel), de geboorteplaats van David van Dijk (43) was hiervan de positieve aanstichter. “Ik was misdienaar, niet zozeer vanuit het katholieke maar meer om de school te skippen, de lessen te ontlopen dus”, zegt David met een brede smile. “Pater van Hoek deed vaak de Heilige Mis. Een pracht mens. Zijn voorbereiding was heel indrukwekkend en vooral heel eerbiedig. Op een ochtend mocht ik dat weer eens aanschouwen en toen, daar in die sacristie, viel mijn besluit. In één wonderbaarlijk moment was alles duidelijk. Ik zou Priester gaan worden”, zegt David met liefdevolle en vooral bevlogen woorden. Aldus geschiedde. Einde juni neemt hij afscheid van de drie kernen in zijn huidige werkgebied.

door Jan van Ravenstein

Na zijn middelbare school ging hij op zijn 18e jaar naar het Seminarie in ’s-Hertogenbosch. “Mijn vrienden dachten, gekeken naar mijn rebelse karakter, dat ze er mij na twee weken weer vanaf zouden schoppen. Ik ben er zes jaar geweest en het was een mooie tijd. Mijn voorganger uit Geffen, Pieter Scheepers, was een van mijn studiegenoten. Een geweldige fijne studie heb ik daar mogen beleven. Ik heb genoten en veel geleerd van bijvoorbeeld de themagesprekken die ik samen met mijn medestudenten hebben gehad. We projecteerde een stelling en daarover ging de soms felle discussie. We gingen niets uit de weg, en dat was dan ook de kracht van de discussie die er was”, aldus David. Hij wil nog wel even benadrukken dat het seminarie echt geen saai leven was wel eens wordt gedacht. Ze gingen ook vaak stappen in de stad, naar de kroeg een biertje drinken en lol maken.

“Na mijn opleiding kwam ik, als stagiaire, terecht bij Pastoor Wim Hulskorte in Gassel bij Grave. Drie jaar heb ik alles van hem mogen leren, beleven en ervaren. Wat een fijn mens was dat. Een zeer gelovig wijze mensenmens. Zijn overlijden in 2016 heeft me heel veel pijn gedaan. Het huis van Wim stond open voor iedereen. Hij was gastvrij, had humor en kon genieten van de kleinste dingen. De oplossingsgerichte gesprekjes over de dagelijkse dingen en indringen zaken die ik met hem heb mogen ervaren, komen nu nog steeds in de dagelijkse praktijk van pas. Zonder enige twijfel heb ik de basis van alles mogen ontvangen van Wim Hulskorte. Daarvoor ben ik hem nog steeds heel dankbaar

Wijding

In het jaar 2000 heeft de priesterwijding van onze pastoor plaatsgevonden. Een bijzondere mijlpaal in zijn leven. Op hetzelfde moment komt dan het serieuze werk om de hoek kijken. Er kwam een aanstelling als kapelaan in Maarheeze/Soerendonk. “Afscheid nemen, Je weet dat het een keer komt, het hoort nu eenmaal bij je roeping. Maar het was een mooie uitdaging. Acht mooie jaren mocht ik daar zijn en deelde ik mijn overtuiging met parochianen van diverse parochies. Het was een heel druk bestaan, maar wel een prachtige tijd met hele fijne herinneringen”, zegt hij. En ook nu weer was er dat afscheid. Geffen en Vinkel riepen, vroegen en smeekten als het ware om een nieuwe ‘herder’. De Pastoor: “Het was voor mij een compleet nieuwe uitdaging. Maar ik had er reuze zin in.

Zakelijk

Een pastoor is ook maar een mens. “Niks meer en niks minder”, lacht David. Hij moet wonen, eten en leven. Hij heeft zijn sociale belevenis, privé dingetjes met daarnaast ook een financieel kostenplaatje van dat alles. En ook hier ontkom je niet aan de zakelijke kenmerken van het geheel. De inkomsten van de kerk, zeker hier in deze parochie, lopen achteruit. De pastorie is in een allerbelabberdste staat, hij lekt bijvoorbeeld als een zeef. En de onkosten lopen alleen maar op. En weet je, je moet je benen nu eenmaal niet verder uitsteken dan je lakens lang zijn want net als in een gewoon huishouden kan de parochie ook niet meer uitgeven dan er binnenkomt. Anders gaat het goed fout”, zegt David.

Besluit

Het is niet zo dat de financiën de doorslag hebben gegeven, verre van dat. “Maar in mijn afweging heeft het wel meegespeeld. Je ontkomt er niet aan. Negen mooie jaren heb ik hier mogen beleven. De opdracht die ik meekreeg was niet eenvoudig, iedereen kent de geschiedenis. Onze kerk was veel kwijtgeraakt en dat deed pijn, veel pijn. Maar het was ook een uitdagende uitdaging. Alles, van kerkbezoek, kerkbijdrage, de doop, huwelijksplechtigheid en uitvaart stond op een heel erg laag pitje. De mensen waren het vertrouwen compleet kwijt. Fijn om te zien dat hetzelfde vertrouwen voor een groot deel terug is. Ik hoop dat mijn missie is geslaagd”, aldus David.

Bisschop

En dan komt de bisschop met een indringende boodschap. David: “Zo werkt dat nu eenmaal. Zijn beleid is om priesters niet te lang op een en dezelfde plek te houden. Ja maar, ik wil hier niet weg, was mijn allereerste reactie”. Maar, Reusel roept, vraagt en smeekt als het ware om een nieuwe ‘herder’. Waar en wanneer hebben dat vaker gehoord?
Je ziet en merkt aan alles dat David’s (moeilijke) besluit heel erg dubbel is. Hij heeft Geffen en Vinkel lief, prachtige dorpen die hij heel erg gaat missen. “Ik ga Toos mijn huishoudster missen, de pastorie, de tuin, de koffie uurtjes met de vele werkgroepen en vooral de vele fijne contacten”, zegt hij.
Op hun beurt gaan Geffen en Vinkel pastoor David missen. Ze zullen het voortaan moeten doen zonder geestelijke leider. Voor de meesten onder ons, een bijna onvoorstelbare gedachte. Nu al wordt er, hoe dan ook, met jaloerse blikken gekeken naar Reusel. De vaak gebezigde en uit het hart komende Effe noar Geffe woorden: “Degge bedankt zet, da witte”, worden met diep respect uitgesproken.

Foto: Rien van Wanrooij

Tijden van de afscheidsvieringen met daarna per parochie een receptie
Heesch: 15 juni, 19.00 uur
Vinkel: 22 juni, 17.30 uur
Geffen: 23 juni, 09.30 uur

Foto's:


DD0