“De zommer kumt der zo wir on. De weind moet nog efkus drije en dan hen we de zommer int laaand”. Voor mij bij de kassa stond een mevrouw, met een duidelijk ‘boven de rivieren accent’ die me vragend aankeek toen ze deze woorden hoorde van ‘deze echte Brabantse mens’ die achter mij stond.
Ze verstond er geen snars van, het was voor haar abacadabra taal. “Het wordt zomer, zegt hij. Alleen de wind moet nog draaien”, vertaalde ik voor haar. Deze Brabantse mens had gelijk. De wind zit inderdaad nog echt verkeerd. West noordwest. Voor het aangename moeten we zuidenwind hebben.
In zowat elke kern in de hele omgeving vond in dit weekend wel een feestelijk buitengebeuren plaats. Volop mooi weer wensen, voor wie dan ook. Daarnaast is het ook nog eens de ‘bedevaartmaand’ voor een bezoekje aan de Zoete Moeder. Te voet, met de fiets of auto om een kaarsje aan te steken, een Weesgegroetje te bidden en/of het bijwonen van de Heilige Mis.
Wij waren met onze hele gezin bij niets van dit alles. We waren te gast in het Limburgse, voor ons jaarlijks familie-uitje. Steeds weer een weekend waar je wekenlang naar uitkijkt.
Wanneer je daar op zo’n vakantieoord vertoeft, lijkt het wel of je in een andere wereld of planeet bent geland. Stilte en serene rust daalt over je neer. Of de jachtige wereld die je dagelijks ervaart even stilstaat. Zo nu en dan moet je nadenken welke dag je leeft, heerlijk.
Het begint al in de vroege ochtend. Wij hadden de luxe om beneden te slapen in onze privé-slaapkamer. In alle vroegte hoor je het ‘trippelen’ op de hardhouten trap. En dan gaat heel stiletjes de deur open van de slaapkamer. We zien twee stralende en vragende koppies, tevoorschijn komen. “Mogen wij bij “lullie komen” en “opa heb jij ook een plama aan”, hoor je Luus zeggen.
Even later schuiven ze bij opa en oma in bed. De jongens komen ook even poolshoogte nemen, ze voelen zich inmiddels te groot om bij opa en oma te gaan knuffelen en geven meer de voorkeur aan hun i-pad.
Gewoon een aantal dagen met elkaar. Ze zijn goud waard, dit soort weekendjes. Soms heel diepzinnig met elkaar in gesprek, het kan en mag in dit soort weekendjes… Maar het merendeel van de tijd staat in het teken van ‘leuk en gezellig’. De kwis, de meiden tegen de jongens.. Hoe fanatiek waren Luuk en Gijs. Helaas waren de dames over de gehele breedte net iets beter. Het wandelen door het mooie gebied van Susteren, voetballen, badminton, tennis…. Het buiten ‘Bakplaten’, in de avonduren. Het is inmiddels een traditie geworden.
De jongens gaan inmiddels ook voor de biefstukjes en de vleessoorten. Bij de meisje zijn de hamburgers en worstjes nog favoriet. “Oma, doe jij even mijn worstje koud blazen”, hoor ik Luus dringend vragen aan oma. Ze smullen en genieten dat het een lieve lust is, prachtig.